Slow Order - Eternal Fire

Naast de herkomst van de Bolognaise saus herbergt Bologna ook het stoner trio van Slow Order. In 2011 brachten ze een eerste ep uit, na deze release besloten ze om een instrumentale band te worden. In 2014 kwam hun eerste langspeler Hidden Voices uit die ons de nodige rock en bijhorende grooves gaf. Het heeft wat tijd gekost maar nu is er hun opvolger Eternal Fire. Acht songs die ons moeten meenemen in hun blend van stoner en metal. Waar ze in 2011 nog te schatplichtig waren aan bands zoals bijvoorbeeld Black Sabbath of Led Zeppelin merk je dat ze intussen gegroeid zijn en hun eigen stijl ontwikkeld hebben. Dat is een goede evolutie want de songs zijn snediger en boeiender geworden.

De titeltrack opent onheilspellend onder een snedige en genadeloze drum en bas. De riffs maken het af. Het nummer bloeit verder mooi open. Het gitaarwerk wisselt af in ritme en kleur op de groove van de ritmesectie. Het nummer neigt naar post-metal. De bridge met o.a. sfeervolle synths is een kleine adempauze waarna de song terug opgebouwd wordt. Dit is van het betere vakmanschap. Obsessive Tale is gebalder en klinkt gitaargewijs iets meer als stoner maar de ritmesectie stuwt de boel ongenadig vooruit. Dit is zowaar nog een sterkere track dan de opener. Serpent Son borduurt op dezelfde weg verder. Eclipse is een korte intermezzo waar de synths de rest inleiden. Het klinkt vrij beeldend en kan zo dienst doen als soundtrack voor een misdaadserie. Kanavar is een dolle rit van bijna zeven minuten. Ze bevat vele tempowissels en breaks zodat de track blijft boeien tot het einde. De synths zijn spaarzaam maar heel strategisch gebruikt. Starweed is een kortere song die vrij psychedelisch klinkt met o.a. een akoestische gitaar en synths eronder. Black Mass is een sublieme afsluiter die rustig uit de startblokken schiet en dan riffs gewijs sterk uit de hoek komt. Het middenstuk, met de afwisseling tussen rustige passages en harde riffs, is heel boeiend. Het nummer krijgt spoken words naar het einde toe. Een nummer dat veel ideeën en afwisseling te bieden heeft. 

Eternal Fire van Slow Order is groovende post-metal met een vleugje stoner er doorheen. Denk aan bands zoals Pelican en Russian Circles maar dan met de eigenheid van Slow Order. Die eigenheid zijn zeker en vast de vette grooves, de twist and turns en een moderne herneming van invloeden en riffs uit de seventies rock. Kortom: een aangename knaller van een plaat.