Orion’s Reign – Scores of War

Ik leerde deze band via een youtube-ad kennen – blijkbaar zijn deze ondeugdelijke zaken dan toch voor iets goed. Als zo vaak knalde er plots een onbekende symfonie doorheen mijn woonkamer en na een kwartiertje geluisterd te hebben, voelde ik toch een sterke aandrang om naar de laptop te gaan en verdere investigatie van het onbekende geluid uit te voeren. Het bleek om het voor mij compleet onbekende Orion’s Reign te gaan met hun tweede album Scores of War.

Albumopener Elder Blood start en even kreeg ik een enorm Sabaton-gevoel. Dit gevoel was zo persistent dat ik toch snel de bijgeleverde lectuur doornam om te zien of Joakim Brodém geen gastzang vertegenwoordigde. Dit is echter niet het geval en na enige tijd krijgt de band weldegelijk een eigen smoel – het is gewoon even wennen. Gravewalker laat een andere kant van de band horen en leunt door de koorzangen dicht tegen Wisdom aan. De bombast wordt op The Undefeated Goul niet geschuwd. De symfonische arrangementen en koorzangen vliegen je Rhapsody-gewijs om de oren en Daniel Vasconcelos zingt als een ware castraat de pannen van het dak.

Op Together We March komt Tim ‘Ripper’ Owens de verplichte gastbijdrage leveren. Het kenmerkende stemgeluid van Owens is ideaal om zulke symfonische power metal songs te versterken. Door het stampende ritmesectie en de iconische stem van Owens heeft dit lied iets weg van Iced Earth.

An Adventure Song kent enkele folk elementen via de keys. En op Nostos wordt het duet met de mooie Marit "Minniva" Børresen (bekend youtube-gezicht) niet geschuwd. Het is een mooi nummer gesterkt door Minniva’s stem en de violen die een iets prominentere rol in de orkestrale arrangementen hebben gekregen. Voor Last Stand werd er een andere klepper als gastzanger aangetrokken: Mark Boals (Ex-Iron Mask en ex-Yngwie J. Malmsteen). Boals is een geweldige zanger en geeft het nummer extra power mee. Het bewijs dat de band niet terugschrikt om hardere riffs en snellere drums te gebruiken.

U leest het al: Orion’s Reign lijkt een kakafonie van gestolen klanken te zijn. Toch wil ik graag vermelden dat dit allemaal zeer goed wordt uitgewerkt. U kent het gezegde ‘Beter goed gejat dan slecht bedacht’. De productie is helder, de muzikanten beheersen hun vak en het album heeft weldegelijk een eigen karakter. Het is dit gegeven dat Scores of War tot een aanrader maakt voor de symfonische power metal fan. Het aangenaamste aspect van dit album is het feit dat het al zijn geheimen niet vanaf de eerste luisterbeurt prijsgeeft, want daarvoor is de sound te vol en heeft Jens Bogren (toch wel een van de grotere namen) met de mastering een te goed werk geleverd. Deze jongens ga ik alleszins in de gaten houden, ze hebben potentie. Bent u na het lezen van de review geïnteresseerd, dan kan ik u met veel plezier melden dat u het album volledig via de eerder vermelde website kunt beluisteren.