Samenvatting
Recensie door AnaïsBollansée op 22/07/2016- Uitgebracht door Sensory Records
- Metalfans score52
Na het eerste nummer weet je meteen exact hoe de rest van het album zal klinken, geen verassingen. Het is dus makkelijk, staat het eerste nummer je aan dan zal dat voor het hele album zo zijn. Staat het eerste nummer je niet aan, dan kan je het album ook met een gerust hart weer afzetten. Voor mij is dit een groot nadeel, al kan ik me voorstellen dat dit niet voor iedereen zo is.
Pluspunten
- Je weet meteen wat je krijgt
Minpunten
- Komt nooit écht op gang.
- weinig uitwerking
De intro track van het album plaatst je meteen in een soort mysterieuze horror-achtige wereld en voorspelt meteen veel goeds. Dit goed gevoel is echter snel weg wanneer het eerste echte nummer – Federal Hill - begint te spelen.
De NYC-based band, opgericht door Alex Repetti (bass) en Alex Raykin (gitaar) laat hier meteen de draad vallen. De zang, het werk van Will Severin, klinkt vanaf het eerste moment al niet bepaald bijzonder. Wanneer het nummer dan op gang komt, of alleszins het moment waarop dit geprobeerd wordt, verdrinkt het helemaal. Jammer. Dit is ook meteen het moment waarop ik meermaals het album heb af gezet en naast me neer gesmeten.
Eindelijk voorbij het eerste nummer realiseer ik mij dat ik net weer 5 minuten tijd verspilt heb. Het grootste probleem: de nummers komen nooit op gang en waar ze dit proberen lukt het niet. Zo zit je dus de hele tijd te wachten op iets dat nooit komt, wat op zijn minst gezegd frustrerend is.
Het enige nummer dat eruit springt is The Stranger Things I’ve Learned. Het nummer klinkt natuurlijker, minder geforceerd, minder geprobeerd. Je maakt er ook kennis met de vertelkracht waar de band voor bekend staat. Hoewel het geen euforisch nummer is zorgt het toch voor een klein lichtpuntje.
Het hele album is veel van hetzelfde, dromerige-neerstonde muziek. Op twee nummers na: titeltrack Haunter Of The Dark en het daaropvolgende Fear. Hier zit wat meer power achter. Alsof je even in het midden van het album een schop onder je gat krijgt. Hierna gaat het terug naar dezelfde zeemzoete-brei. Hierna heb je enkel nog het laatste nummer 2:12 AM dat probeert om de boel even nog wat in gang te houden. Of dit lukt? Voor mij niet.