Samenvatting

Recensie door LiesaM op 18/07/2016
  • Metalfans score73

Solifugia is nog niet erg bekend, maar verdienen zeker en vast een kans. The Ultimate Promise of Evil is een death metalalbum met een groove en enkele fantastische gitaarsolo's. Ik wil deze nummers zeker en vast eens live beluisteren.

Pluspunten

  • Geweldig gitaarwerk
  • Lekkere groove

Minpunten

  • Geen samenhang

Solifugia is een Belgische death metalband ontstaan uit de overblijfselen van Centurial. De broers Timmerman hadden wat nieuwe nummers klaar, ruiger en agressiever dan oorspronkelijk en besloten met deze aan de slag te gaan. De band met Oost-Vlaamse roots heeft zich nu gevestigd in Gent samen met Johan (ex-bassist van Locusta), Maarten (gitarist) en Pieter (zanger).

Je zou nu wel kunnen denken dat 16 jaar een lange tijd is voordat een band zijn eerste album uitbrengt, maar deze band heeft het dan ook niet makkelijk gehad. Er waren enkele zangers, maar die bleven niet, ze werden uit hun repetitiekot gezet en bovendien was de band ook een tijdje naamloos. Maar gelukkig kwamen deze jongens bij elkaar en hebben ze samen het album The Ultimate Promise of Evil voor ons opgenomen.

Na de demo ‘Aranae Attack’ en de EP ‘Rampage of Brutal Revenge’ is hun eerste album een volledig zelf gemaakt meesterwerk. De band heeft namelijk de productie van The Ultimate Promise of Evil zelf gedaan, met een beetje hulp met de mixing en mastering door Hans Reinders van The Pitstudio in Nederland.

Het album bestaat uit negen nummers die elk apart erg goed zijn. Ja, het is death metal, maar ook net dat ietsje meer. In alle nummers zit een soort van ‘groove’ waardoor je het hele album makkelijk kan beluisteren. Het maakt de muziek minder zwaar en toegankelijker voor mensen die niet echt een death metalfan zijn. Daarnaast zijn er ook enkele fantastische gitaarsolo’s terug te vinden doorheen het album. Gitarist Maarten vult zo de anders vrij zware en eentonige death metalmuziek aan met wat melodie en die zalige groove. Mijn favoriete nummer is dan ook zonder twijfel ‘Feasting the Devil’.

Wat voor mij een minpuntje is, is dat er geen ‘verhaallijn’ in het album zit. Zoals eerder vermeld, zijn de nummers apart allemaal vrij goed, maar ik mis een beetje samenhang tussen de verschillende nummers. Ook is er niet echt een intro of slot terug te vinden. Wél is de albumhoes van The Ulitmate Promise of Evil een topper en geeft deze de sfeer van de nummers goed weer.

Solifugia is nog niet erg bekend, maar verdienen zeker en vast een kans. Met dit album hopen ze zo veel mogelijk mensen te kunnen bereiken. Ze hebben namelijk lang aan het album gewerkt en bieden net dat ietsje extra naast pure death metal. Ze mogen erg trots zijn op ‘het monster’. Ik ben alvast benieuwd naar een live-versie van deze nummers en zal dus zeker en vast hun optredens in het oog houden.

Je kan het album online beluisteren via solifugia.bandcamp.com, daarnaast is hier ook meer info terug te vinden over het ontstaan en de naam van de band.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?