Samenvatting

Recensie door Joep Dominicus op 05/07/2016
  • Uitgebracht door Eigen Beheer
  • Metalfans score73

Along Corpse Roads van Faces of Cain haalt zijn geluid uit verschillende subgenres en zal zo vooral fans van (Melodic) Death Metal, Black Metal, Gothic Metal en Doom Metal weten aan te spreken.

Pluspunten

  • Unieke sound
  • Sterke gitaarriffs
  • Grensoverschrijdend

Minpunten

  • Cleane zang
  • Weinig variatie

Het Nederlandse Faces of Cain komt voort uit verschillende groepen zoals Shattered Hope, Covered in Ashes, Graf, terwijl sommige leden ook actief zijn in bands als The Shiva Hypothesis. De band heeft met Along Corpse Roads nu een nieuw album uit, eveneens voorzien van een prachtcover.

De stijl die de groep wellicht het best omschrijft is Melodic Death Metal, maar ook invloeden uit andere subgenres zijn terug te vinden. Sommige riffs doen bijvoorbeeld denken aan thrashmetal (luister maar eens naar de openingsriff van Glittering Depths) en de sinistere keyboardklanken geven een Gothic geluid mee.

Het merendeel van de vocals bestaat uit screams die bovendien niet zouden misstaan in een blackmetalband. De cleane zanglijnen vormen echter wel een minpunt. Deze zijn nogal klagend en gaan na een tijdje vervelen. De gitaren klinken dan weer uitstekend en zijn wellicht het sterkste punt van de muziek. In zowat elk nummer komen heel wat sterke riffs voorbij. De drums vullen de gitaarlijnen prima aan. De bas valt misschien wat minder op, maar doet wel zijn werk en krijgt op sommige plaatsen een meer prominente rol, zoals op het einde van het nummer Tempest (The Footsteps of the Fool) en aan het begin van het nummer Art, dat eveneens opvalt door zijn op sommige momenten zelfs dansbare ritme. De keyboards voegen zoals eerder vermeld een duistere dimensie toe aan de muziek, al is het wel spijtig dat het keyboardgeluid heel het album lang hetzelfde lijkt te zijn. Meer variatie hierin had gerust gemogen.

Variatie is sowieso iets dat vrij weinig terug te vinden is tussen de nummers onderling. Hierdoor gaat alles al snel op elkaar lijken en zijn er niet meteen uitspringers te bemerken. Aan de andere kant betekent dat wel dat het album nergens inzakt, en als je van tevoren onder de indruk was van een nummer, zal je dat hoogst waarschijnlijk van de andere ook zijn.

Faces of Cain heeft een vrij uniek geluid ontwikkeld. Sommige passages en riffs deden me denken aan de beginperiode van Amorphis - waarin ook gebruik werd gemaakt van keyboards en verschillende zangstijlen - al is dit toch nog echt anders, door onder meer het ontbreken van echte folk-invloeden en de onheilspellende sfeer. Hierdoor zal de band fans van verschillende subgenres aanspreken.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?