De engel in vlammen - Feuerengel in Q-Factory

Het is vrijdagavond als we Q-Factory in Amsterdam betreden om Feuerengel te gaan zien. Het is dè Rammstein-tributeband. De zaal is niet tot de nok gevuld, het is dan ook niet uitverkocht. De band blijkt nog niet helemaal doorgedrongen tot het grote publiek (of is het de toegangsprijs?). Tja, als zanger Boris halverwege de show vraagt of we de band kennen, wordt dat met een luid JA beantwoord. Hij vertelt dat de band al 23 jaar aan de weg timmert.

Na het starten van het eerste nummer, Deutschland, zit de stemming er meteen in. Deze mannen weten wat ze doen. Iedereen weet natuurlijk dat het niet Rammstein is en dat het een groep is die zijn grote broer graag zo getrouw mogelijk nadoet maar toch, het constante vergelijk van de twee bands ligt op de loer.

Boris haalt het, niet verrassend, niet bij de massieve stem van Till Lindemann. Het is wel bewonderenswaardig hoe hij (en de rest van de band) de perfecte kopie nastreeft. Het komt wel wat onecht en gemaakt over als toetsenist Chris probeert de bewegingen van Flake (echte naam Christian Lorenz) na te doen.

De nummers klinken goed en strak. De podiumact is compleet met vuur, stoom en rekwisieten. Het wisselen van de nummers en daarmee een deel van de spullen op het podium duurt soms wat lang waardoor de band de sfeer niet goed weet vast te houden. Tijdens Mein Teil doet de band nog eens zijn best om het origineel te kopiëren en, toegegeven, het ziet er leuk uit.

Verrassend positief is de uitvoering van Puppe. De band gebruikt hierbij niet de rekwisieten die Rammstein gebruikt maar doet het zonder additionele effecten. Muzikaal wordt nummer geweldig neergezet, de vocalen klinken agressiever. Hier heeft Feuerengel toch een stukje eigen identiteit laten zien en horen. Deze cover klinkt zowaar beter dan het origineel.

Het publiek in Q-Factory verraste ons wel een beetje. We verwachtten een meer ‘standaard-metal-publiek’. Wellicht waren onze verwachtingen niet helemaal goed, of misschien was het voor een groot deel de vaste bezoekers van deze zaal. In ieder geval waren er een stuk minder ‘zwarte shirtjes’ (en leek de leeftijd ook wat hoger te liggen). Het publiek vermaakte zich overigens geweldig en de meeste songs werden ook wel herkend, meegebruld en er werd zelfs wat op gedanst. Het is dan ook Tanz-metal.

Kortom, leuk dat we de engel in vlammen een keer hebben gezien. Gelukkig hebben we ook kaarten voor het optreden van de grote broer in juni 2020.