Moonspell pakt de fans helemaal in op Headbanger's Balls Fest

Headbanger’s Balls Fest in Izegem was vooraf net niet uitverkocht. Toch kunnen de organisatoren terugkijken op een sterke editie, met Moonspell als een gigantische kers op de taart.

Headbanger’s Balls Fest is één van de grootste indoormetalfestivals en daar werken ze ook hard voor. De affiche is niet zomaar een samenraapsel van bands die toevallig op tournee zijn. Er wordt in Izegem ook gekeken naar een mooi evenwicht tussen subgenres, relevantie, of bands nieuw materiaal uit hebben, enz. Dat levert telkens een mooi evenwicht op tussen bekende namen en bands die nog moeten ontdekt worden.

Carneia staat al een hele tijd op de kaart, maar wacht nog op de spreekwoordelijke grote doorbraak. Deze postmetalband bracht zopas het uitstekende album Voices Of The Void uit in eigen beheer en mocht daar net na de middag het festival mee openen. De grote zaal van De Leest was nog maar halfvol toen zanger Jan Caudron en zijn drie vrienden het podium opstapten. Caudron kan je kennen van het intussen wel al ‘doorgebroken’ King Hiss. Carneia begint met het oudje Lay Down, uit 2008. Daarna volgt een grote hap uit het nieuwe album met Black Coffee, The Making Of The Universe en Blood & Candy. Even verderop zit ook het nieuwe Alter Ego in de set, tussen volwassen versies van Red Lights Are For Redheads en White Collar. Carneia levert zo een mooi visitekaartje af en de lat ligt meteen hoog: Op Headbanger’s Balls Fest is er geen plaats voor half werk.

De aanhouder wint. Met die gedachte zet death/thrashband Chalice al 21 jaar telkens nieuwe stappen op de weg naar erkenning. Het vijftal greep deze kans met beide handen en zette met een brede grijs op het gezicht een set neer waarmee ze het publiek in de inmiddels volgelopen zaal moeiteloos om hun vinger konden winnen. De setlist bestond uiteraard vooral uit materiaal van het vorig jaar uitgebrachte album Ashes Of Hope, met scherpe versies van Amongst The Damned, Cult Of Serpents en Eternal Sleep. Met Why zat er ook alweer een nieuwe track in de set. Naar inmiddels goede traditie werd de set afgesloten met A Death Without Warning, een nummer over zelfmoord dat nog steeds voor kippenvel zorgt bij publiek en organisatie. Chalice was overigens de enige band op dit festival die zijn hele merchandising-stand kon uitverkopen.

De Waalse metalcoreband Komah is geen onbekende in Vlaanderen. Ze komen regelmatig langs in het clubcircuit en op festivals als Graspop en Antwerp Metal Fest. In Izegem putte Komah vooral uit hun album Flashing Nightmare, dat toch alweer in 2015 uitgebracht werd. Nieuwe tracks zijn er live nog niet, maar dan heb je wel het voordeel dat ze tracks als Bullets Replaced Words, Walking Ghosts en Flashing Nightmare perfect in de vingers hebben. Verderop in de set zat nog ouder werk als A Humbling Experience, The King Of Raptors en Not Alone, om in de finale terug te keren naar Flashing Nightmare met Buried en Earthquake. Het publiek deed aardig mee en bij momenten was er een kleine pit in het publiek. Op de laatste noten van Komah laat zanger Leny zich dragen op de handen het publiek. Ze kregen het niet cadeau, moesten ervoor zwoegen, maar ook voor Komah was Headbanger’s Balls Fest geslaagd.

Het verhaal dat James Hetfield van Metallica al jarenlang een patch van Ostrogoth op zijn vest heeft, is algemeen bekend. Zanger Josey van Ostrogoth heeft er dan ook eentje van Metallica op zijn vest genaaid. Het ene plezier is het andere waard. Ostrogoth draait reeds mee sinds 1980 en brengt hardrock en heavymetal in een oldschool-jasje. Op nieuw werk zitten de fans niet echt te wachten, maar als je live de ene klassieker na de andere brengt, kan niemand ontevreden zijn, toch? En dus gingen in De Leest de vuisten in de lucht op bekend werk als Paris By Night, Too Hot, Love In The Streets, Stormbringer, Night Queen, Ecstasy & Danger en Full Moon’s Eyes. Jonsey haalt nog steeds zijn hoge noten en ook de nieuwkomers in de band lijken hun plaats te hebben gevonden.

De Franse metalcoreband Dagoba is heel populair in België en stond hier reeds ruim 30 keer op een podium. Het viertal uit Marseille trok als een pletwals over het publiek. In hun mix van death en metalcore draait alles rond energie en die deelt Dagoba maar al te graag met de aanwezigen. Daar komt zelfs een wall of death aan te pas. De set wordt stevig afgetrapt met I, Reptile en meteen daarna volgen knallers als Abyssal, Black Smokers, Inner Sun en Tenebra. Die laatste twee komen van hun laatste album Black Nova. Dagoba-zanger Shawter haalt in zijn bindteksten goede herinneringen op aan een tournee die ze samen met Moonspell deden. Met een stomende set levert Dagoba opnieuw goede punten op voor het rapport van de programmatoren van Headbanger’s Balls Fest.

Het Zweedse Enforcer kwam in Vlaanderen al een paar keer langs in het clubcircuit (Oilsjt Omploft, Muziekodroom). Om ze dan maar tussen Dagoba en Moonspell te programmeren, was niet helemaal zonder risico. Zeker als je meetelt dat ze vrijdagavond nog hun nieuwe album Zenith voorstelden in hun thuisstad Stockholm en dat ze een paar uur later al op het vliegtuig moesten zitten. Van een jetlag was bij Enforcer alvast weinig te merken. Wel blonken deze Zweden van ambitie. Op Zenith trekken ze daarom hun specialisatie in speed- en heavymetal open naar mid-tempo glam-rock, om een breder publiek te bereiken. In Izegem was het toch de snelheid die primeerde. De set werd geopend met Die For The Devil en Searching For You, de snelste tracks van Zenith, en dan ouder werk als Undying Evil en From Beyond. Oud en nieuw werk werden voorts mooi afgewisseld en hoe verder in de set Enforcer kwam, hoe meer mensen ze mee kregen. Zanger Olof moet schijnbaar geen enkele moeite doen om het Belgische publiek voor zich te winnen. Enforcer is live niet gewoon goed, ze zijn fenomenaal goed.

Moonspell stond reeds 8 keer op Graspop en 3 keer op Alcatraz. België is voor deze Portugese band een vaste halte telkens ze op tournee gaan en onze landgenoten houden hard van hun gothic metal. Zanger Fernando Ribeiro’s stem klinkt minder helder dan in de begindagen, maar na 27 jaar in een metalband is dat voor de fans geen punt. De honderden fans eten uit zijn hand en zingen mee waar ze kunnen. De band is van bij het begin goed op dreef en vooral gitarist Ricardo speelt de pannen van het dak.

1755, het laatste album van Moonspell, was opnieuw een schot in de roos, al was het voor de fans van het eerste uur wennen aan de uitsluitend Portugese teksten en de nieuwe invloeden in de muziek. In Izegem brachten Ribeiro en zijn vrienden daarom een uitgebalanceerde mix van oud en nieuw materiaal, zoals het een headliner betaamt. Uit 1755 speelden ze Em Nome De Medo, In Tremor Dei, Ruinas en Todos Os Santos. Bij het oudere werk zaten o.m. Opium, Awake, Night Eternal, Breathe en Invaded. De avond/nacht werd afgesloten met Alma Mater en Full Moon Madness. Wie er niet bij was, krijgt een herkansing op 30 oktober. Dan speelt Moonspell in de Antwerpse Trix en daar brengen ze Rotting Christ mee als special guest.

Headbanger’s Balls Fest rijgt de succesedities aan elkaar en ook dit jaar stond er geen enkele misser op de affiche. Op naar 2020.