Zingem Beeft maakt zijn naam helemaal waar
Zingem staat in metalminnend Vlaanderen vooral bekend als de gemeente waar jaarlijks de finale van de Belgische Wacken Battle gespeeld wordt. Dat de regio zelf ook heel wat metaltalent te bieden heeft, bewijzen de organisatoren van Zingem Beeft. Dat indoorfestival is aan zijn tweede editie toe en zette drie lokale bands op het podium met een Brussels/Mechelse headliner erbij.
De formule van Zingem Beeft leverde een goed gevulde Griffel in Ouwegem op. Opener Turpentine Valley was met zijn post-metal een gewaagde gok van de organisatie, maar de menigte was bijna direct mee in de trip van deze band uit Zulte en omgeving. De intimistische podiumverlichting (niet meer dan enkele peertjes) hielp mee om de juiste toon te zetten voor de instrumentale krachtcentrale die Turpentine Valley is. De band putte vooral uit het eerder dit jaar uitgebrachte debuutalbum. Nieuwe nummers als Parabel blijven nog even op het schap. De set was mooi opgebouwd met Abrupt en Compromis als kennismaking en met in de finale een bloeddoorlopen versie van Trauma. Eén van de klassieke valkuilen bij instrumentale muziek is dat er dan bij optredens weinig te beleven valt op het podium, maar dat omzeilen ze bij Turpentine Valley met een heel energieke ritmesectie, met bas en drum die zowel muzikaal als visueel de fundering leggen waarop gitarist Kristof ingetogen en zeker niet minder intens voortbouwt met van weemoed overlopende gitaaraccenten. Nu eens atmosferisch of log als stoner, dan weer met een opgejaagd sludgeritme of met gitaren die huilen als in de jaren ’80. Het publiek wist het allemaal te smaken en Zingem beefde hier een eerste keer.
Ook Ironborn wist de menigte te bekoren met zijn klassieke heavymetal. Ze openden met het Engelse radionieuwsbericht met de aankondiging dat Lemmy gestorven is om dan meteen hun Motörhead-tributetrack Rock ’n Roll Is Dead in te zetten. Qua sfeerzetting kan dat tellen en de vuisten en hoorns gingen dan ook meteen in de lucht. Om de aandacht voor het lokale nog wat extra in de verf te zetten, speelde Ironborn de track 1568, een geschiedenisles met o.m. de executie van Egmond (ooit prins van Zingem‘s buurgemeente Gavere) in de strijd van de Nederlanden tegen de Spaanse overheersing. Op Zingem Beeft speelden ze de ‘elektrische’ versie van deze single en hadden ze ook hun eigen gelijknamige bier mee als merchandise. De akoestische versie van 1568 kan mij meer bekoren, maar elektrisch heeft het ook wel zijn charme en wordt het bijna progmetal. Zoals wel vaker werd het beste bewaard voor het einde van de set met prachtige versies van Drifting Away en Your Downfall en helemaal op het einde de meezinger Never Again. Straffe band, straffe zanger, prima show, meer moet dat soms niet zijn.
Met de derde band werd alweer een nieuw subgenre van de metal aangeboord. Signs Of Algorithm brengt zijn metalcore in een allesverwoestende draaikolk en een festival onder de titel Zingem Beeft is dan ook een kolfje naar hun hand. Wat misschien ook meespeelde, was dat die van Signs Of Algorithm nog een rekening open staan hebben in Zingem. Eerder dit jaar waren ze op papier de uitgesproken favoriet op de finale van de Wacken Battle, maar grepen ze naast het ticket voor het grootste metalfestival van Europa. Het had de kers op de taart kunnen zijn voor het jaar waarin ze ook al op Graspop stonden. Dat ze klaar zijn voor het podium van Wacken is na Zingem Beeft wel duidelijk. Die van Signs gingen als een pletwals over de Griffel en het publiek zette het op een moshen bij stomende tracks als Shadows Remain, Skincrawler, Harbinger en Dictator.
Hexa Mera was de enige band op Zingem Beeft die niet meteen een lokale connectie heeft, al spelen ze wel vaak in de regio. Ze stonden voorts al twee keer op Graspop en volgend jaar staan ze voor de tweede keer op de Metaldays in Slovenië. Deze bende uit Brussel en Mechelen is één van de Belgische sterkhouders in melodische deathmetal. Vooral zanger Yannick is in deze band een aandachtsmagneet met ogen die – zodra de spots aangaan – afwisselen tussen dwingen om je te doen luisteren en bezetenheid. Muzikaal is ook dit een pletwals van energie, maar dan technischer en met meer details dan bij Signs Of Algorithm. De stormloop werd ingezet met Siegebreaker en Divide Et Impera en de wurggreep werd nog wat harder aangespannen met Scarred Eyes en Empyrean. Zingem had al een paar keer gebeefd, maar barste nu in zijn voegen. De herstellingswerken aan De Griffel kunnen starten, want volgend jaar volgt de derde editie van dit leuke indoorfestival.