Life of Agony zet De Casino in lichterlaaie
Life of Agony kwam afgelopen dinsdag naar Sint-Niklaas voor een optreden in de sympathieke, maar misschien toch iets te kleine zaal De Casino. Het optreden verkocht begin dit jaar op amper 24 uur helemaal uit, iets wat alle drie de bands die optraden niet vaak genoeg konden vermelden. Wij waren bij de gelukkigen die erbij waren, een verslag van een fantastische en intense avond.
De fans hadden duidelijk ook lang gewacht op deze show; al van bij supportact All Hail The Yeti stond de zaal helemaal vol. De Californische band warmde het publiek op met enthousiast gebrachte metal. De gitarist headbangde erop los en de drummer speelde alsof zijn leven er vanaf hing. Zanger Connor Garritty schreeuwde het intussen uit. In al hun enthousiasme wisten ze niet meer welke dag het was, maar wat boeit dat eigenlijk. Wie de groep wil ontdekken moet zeker Mr. Murder een kans geven, het slotnummer van hun set dat werd opgedragen aan een overleden vriend van de zanger.
De tweede groep op de affiche was BillyBio, de nieuwe band rond niemand minder dan Biohazard zanger/gitarist Billy Graziadei. Hun debuutalbum Feed The Fire verschijnt pas 30 november maar dat houdt de band uiteraard niet tegen om live alvast meer dan het halve album te brengen. Uiteraard doorspekt met enkele fel gesmaakte Biohazardnummers. How It Is en A Lot to Learn passeerden de revue terwijl Billy en zijn vrienden de energie de zaal lieten inknallen. Af en toe onderbroken door de frontman die een boodschap wou meegeven of een verhaaltje vertellen; wist u dat Justin Bieber fan is van Life of Agony en Biohazard? Wij ook niet. Ook de nieuwe songs zitten uiteraard vol boodschappen tegen autoriteiten en voor solidariteit en engagement, zo gaat dat bij de New Yorkse hardcore. Op Biohazard song Shades Of Grey kwam ook Life of Agony’s Joey Z even meedoen. Slotnummer Freedom’s Never Free is intussen ook op youtube te beluisteren. Bijna 50 is Billy Graziadei intussen maar als hij zich al gitaarspelend in het publiek gooit weet je dat Biohazard en Powerflo niet genoeg zijn om mans energie op de wereld los te laten. BillyBio kan daar gerust nog bij.
Hoofdact van de avond en de band waarvoor het grootste deel van het publiek kwam was uiteraard Life of Agony. Het verhaal van de band is intussen gekend, na twee splits en de transformatie van zangeres Mina Caputo is de band sinds 2014 weer helemaal terug. In 2017 kwam hun album A Place Where There's No More Pain uit, maar daaruit werden in De Casino maar twee songs gespeeld. De nadruk lag uiteraard andermaal op hun klassieker River Runs Red, het debuutalbum uit 1993 dat dit jaar 25 jaar bestaat. Precies wat het publiek wou horen. Van bij openingsnummer Through and Through greep de groep rond Mina Caputo het publiek vast en liet niet meer los. De ene na de andere klassieker zorgde voor moshpits, crowdsurfers, uitgelaten meezing-momenten en stevig meeknikkende backbenchers. Ook bassist Alan Robert –de man met het hoedje- en gitarist Joey Z genoten zichtbaar van de show en bezochten alle hoeken van het podium. Iemand in het publiek kreeg bijna een orgasme toen hij een flesje water van Mina opving. Tekenend voor het enthousiasme bij band en publiek. Het enige relatieve rustpunt in de set kwam er toen de band twee nieuwe nummers speelde, Meet My Maker en A New Low. Na krakers als Weeds of My Mind is Dangerous niet onlogisch. Een rustpunt voor het publiek dan, want de band speelde de nieuwe nummers met even gedreven als de oudere. Mina zat bij momenten zowat in het publiek, deelde high-fives uit en spekelde de eerste rijen onder met water. Ze had duidelijk energie op overschot en keilde die gewoon het publiek in alsof het een flesje water betrof. Een waar genot om bezig te zien. Ik heb ze voor 2014 zelf nooit aan het werk gezien, maar me wel laten vertellen dat het ooit anders was.
Life of Agony heeft sinds begin dit jaar een nieuwe drummer, nadat Sal Abruscato (opnieuw) uit de band stapte. Veronica Bellino heet ze, en ze is met glans geslaagd achter de drums. Op Lost at 22 was een drumsolo ingelast waarin ze nog eens extra helemaal los mocht gaan. Ook de andere bands kwamen intussen meevieren, en stagediven. Billy Graziadei speelde samen met Life of Agony het Biohazardnummer Punishment, waarbij Joey en Alan hem ondersteunden met de zang, nadat hij nogmaals –met gitaar en al- het publiek in dook. Billy bleef ook nog even hangen om mee te doen op Method of Groove. Toen was de zaal al lang helemaal ontploft en wat er op en rond het podium allemaal gebeurde was nog nauwelijks te volgen. Zwetende lijven lieten zich helemaal gaan in de hete zaal. Life of Agony sloot af met Underground en uiteraard River Runs Red. Een episch einde van een intense avond. Tot slot lieten ze ook nog weten dat ze in 2019 alweer terugkeren naar België. We gaan een gokje doen: opnieuw op Alcatraz Hard Rock en Metal Fest, waar ze in 2014 hun comeback maakten. Wij zullen er alvast weer bij zijn.