Chalice wil ook buitenland veroveren met nieuw album Ashes Of Hope

Gepubliceerd door voorzitter op 28/06/2018 - 14:21

Chalice timmert al 20 jaar aan de weg, maar komt voor heel wat mensen nu pas vol op de radar in metalland. Zanger Pieter legt in dit interview met Metalfans.be uit hoe dat komt.

“Voor ons laatste album Ashes Of Hope hebben we de promo wat professioneler aangepakt. Vroeger concentreerden we ons uitsluitend op het creatieve. We gingen er te veel van uit dat een goed album wel vanzelf zijn weg zou vinden naar de luisteraars. Het resultaat was dat we heel goede albums hadden, maar dat te weinig mensen die muziek te horen kregen. Omdat die strategie niet langer houdbaar is, hebben we deze keer professionals ingehuurd en pakken we een aantal zaken zelf anders aan. Onze strategie werpt zijn vruchten af. We bereiken steeds meer mensen in binnen- en buitenland, we krijgen meer vragen van bookers, radiozenders en organisatoren, onze clips op YouTube worden bekeken, zelfs ons ‘oude’ materiaal wordt volop beluisterd op Bandcamp, enz. We zijn er na 20 jaar misschien een beetje laat mee, maar je bent nooit te oud om te veranderen.”

Ashes Of Hope is één van de meest toegankelijke albums van Chalice. Het staat met zijn combinatie van death en thrash toch wel ver van de old school death waarmee jullie begonnen zijn en ook van de melodische deathmetal van vorige albums.

“Dat is een organische evolutie”, zegt bassist Chris. “Chalice werd opgestart omdat we met drie, vier mensen op dat moment heel hard de behoefte hadden om agressieve deathmetal te spelen. Na een paar wissels in de samenstelling van de band begon die drang naar deathmetal wat af te brokkelen. De band op zich, het plezier om met de juiste mensen metal te maken nam stilaan de overhand. De huidige samenstelling van Chalice hangt echt als een groep vrienden aan elkaar, maar we zullen als Chalice wel altijd metal blijven brengen. Vorige gitaristen werden meer door de Zweedse melodische metal geïnspireerd, terwijl er nu wat meer thrash-elementen in onze muziek sluipen. Daar zit geen grote strategie of marketingplan achter, het is gewoon de combinatie van de interesses van deze bezetting. Iedereen brengt ideeën aan en we gooien een goed idee niet weg omdat het deathmetal-gehalte niet hoog genoeg is”

Hoe kijk je terug op de beginperiode van de band?

“Het is in heel wat opzichten 20 jaar geleden. Toen bestond het netwerk van een band nog uit mensen die je in levende lijve tegenkwam in muziekcafés, op optredens en in platenzaken. Dat is allemaal vervangen door netwerken op facebook en internet. De contacten binnen die netwerken zijn ook anders. In die beginperiode werden we direct na een optreden soms al enthousiast gepolst voor volgende shows, terwijl dat vandaag allemaal online en veel zakelijker gebeurt. Ook in het algemeen verandert het publiek, het veroudert. Er zijn nog wel jonge fans die dan meestal zelf in een metalband spelen, maar metal - en muziek in het algemeen - lijkt bij jongeren niet langer de manier bij uitstek om zich af te zetten tegenover de vorige generaties, maar we mogen niet klagen. Onze shows lokken nog steeds volk en zelfs een publiek dat ons niet kent, kunnen we boeien.”

Jullie zetten al stappen in het buitenland, met shows in Nederland en Frankrijk. Komt daar nog een vervolg op?

“Wat ons betreft zeker. We kijken behalve naar Nederland en Frankrijk ook naar Duitsland en zelfs Groot-Brittannië. De belangstelling voor ons groeit daar, maar het moet nog allemaal in de juiste plooi vallen. Wij kennen ook onze beperkingen. We hebben allemaal een job en een gezin, waardoor wij niet op een vingerknip kunnen beslissen om een maand op tour te gaan door Europa als voorprogramma van een bekendere band. Toch nemen we elk voorstel in overweging. Zeker met een sterk album als Ashes Of Hope onder de arm, moeten we voet aan de grond kunnen krijgen in het buitenland”, weet Chris.

“We kenden als band al enkele tegenslagen, maar voor de opnames van Ashes Of Hope waren we nu eens wel op the right moment on the right place. We waren heel tevreden over de productie van Tony De Block voor ons vorige album There Is Nothing en via hem konden we deze keer de drums en de vocalen opnemen in de prestigieuze Galaxy Studios in Mol. We gooien geen steen naar bands die het met een laptop-productie moeten stellen, maar je hoort toch een verschil. We zaten deze keer als band ook helemaal op één lijn met de producer en de geluidstechnicus over welk geluid we wilden, over de verhoudingen, over zowat alles eigenlijk, … De opnames zijn natuurlijk maar één kant van de zaak. Wij hebben zelf ook vijf jaar gewerkt aan die nummers, ze bijgeschaafd, ingestudeerd, live uitgetest, nog eens bijgeschaafd, en zo telkens opnieuw tot het voor ons helemaal juist zat … Je hoort dat te zeggen over je jongste album, maar dit is voor mij echt het beste materiaal dat we al opgenomen hebben met Chalice”, stelt Pieter.

De eerste reacties en de vooruitzichten zijn prima. Is dit album dan het begin van de volgende 20 jaar voor Chalice?

“Had je mij in 1998 verteld dat ik vandaag een interview over Chalice zou doen, ik zou eens goed gelachen hebben. Ik verwacht eerlijk gezegd niet dat Chalice nog eens 20 jaar zal bestaan, maar of het nu nog 5 of 15 jaar wordt ? Het kan net zo goed gebeuren dat deze band nog 30 jaar of langer bestaat en dan zelfs zonder mij. Daar zou ik vrede mee kunnen nemen. We hebben al heel wat bereikt: vier goede albums opgenomen, op heel wat toffe festivals gespeeld, coole supports gedaan, heel wat mensen geïnspireerd of een leuke avond bezorgd, … Een keer Graspop, Hellfest of Alcatraz zou de kers op de taart zijn, maar ook zonder dat kan ik tevreden terugkijken op wat we bereikt hebben met Chalice”, beseft Chris.

Stel je krijgt de kans om zelf een Chalice-Fest in elkaar te steken. Wie speelt er dan?

“Voor mij mag Iron Maiden headliner zijn en we organiseren het meteen in de Trix in Antwerpen, want dat is nog onontgonnen terrein voor ons. En dan spelen nog Watain, Testament en Sadus en natuurlijk Chalice die opent. Waarschijnlijk niet haalbaar, maar een mens mag al eens dromen”, stelt Chris. Pieter heeft een heel ander idee om zo’n avond te vullen. “Ik was zelf geen metalhead tot ik zanger werd bij Chalice en ook de anderen in de band hebben invloeden die soms heel ver uit elkaar liggen. Ik zou daarom meer die diversiteit van mijn en onze invloeden in de verf willen zetten, met Nick Cave als headliner en supports van Clutch, 100 Year Old Man en Suck The Honey. De Kreun zal te klein zijn voor Nick Cave, dus ook voor mijn Chalice-Fest moeten we naar Antwerpen”, besluit Pieter.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?