Thokkian Vortex – Thy Throne Is Mine

Soms waan je je als recensent als een echte paleontoloog. Je krijgt een bepaald te onderzoeken gebied toegewezen en beetje bij beetje ontdek je de fossiele resten van een verloren gewaand en uitgestorven ras. Voorzichtig onderzoek je laag per laag van het blootgelegde skelet en ontdek je een volledig restant van een uitgestorven ras. De uitgestorven species waar ik het hier over heb, is blackmetal uit de beginjaren negentig. Het skelet wordt gevormd door Thokkian Vortex.

Groot was mijn verbazing toen ik het Amerikaanse Thokkian Vortex voor het eerst oplegde met Thy Throne Is Mine. Dit is slechts het tweede album uit de discografie van deze band. De bekendste smoel in de band voor mij is Lord Kaiaphas die vroeger nog aan het geweldige Ancient heeft deelgenomen. Om u aller aandacht te prikkelen, laten we voor Thy Throne Is Mine het vergelijkingsspel spelen.

Na de verplichte intro krijgen we het eerste nummer Banishing the Lion of Kutha voor de kiezen. Hier zijn er duidelijk enkele invloeden van het oude Bal-Sagoth en Summoning te horen. De ambient, de evil spoken word stukjes, trompetten en oorlogsdrums; ze worden allen overgoten met een dikke blackmetalsaus. Heerlijk. Tijdens het titelnummer val ik pas echt van mijn stoel. Now, Diabolical van Satyricon heeft nog nooit zo trve cvlt en evil geklonken. Van de magistrale black’n’roll riffs tot de stem, alles schreeuwt (letterlijk) naar de legendarische plaat van Satyricon. Al brengt Thokkian Vortex het misschien iets meer blackmetal dan black’n’roll.

Als we bij The Moon Brethren aankomen, mag je oude Emperor aanstippen. In de verte hoor je wat zweverige keys het nummer ondersteunen. De verrassingen blijven komen en worden nogmaals extra in de verf gezet met het opzwepende Godspeed Satan. Hier worden de punk-invloeden niet onder stoelen of banken geschoven. The Wreathing Serpent doet me met zijn hypnotiserende riffs en zijn geknepen stem wat Inquisition denken. Traverse the Tonal is opnieuw wat Emperor dankzij de sterke keys die het nummer ondersteunen. Winter Forest Cry start met een piano en Lord Kaiaphas bevestigt dat hij naast een begenadigd pianist ook een oude Shagrath in zijn stem heeft zitten. De beste man heeft een volwaardig blackmetalkoor in zijn keel zitten; het is ongelofelijk! Als je tot nu toe had gedacht niet meer verbaasd te worden, vergeet het! Want dan is Thokkian Vortex daar met Come to the Sabbat. Het sluitstuk had zo uit de pen kunnen komen van waanzinnige bands als The Meads of Asphodel en Jaldaboath. Sunrise over Irkalla is de outro vol met folk en ambient.

Het mag al lang duidelijk zijn dat ik compleet onder de indruk ben van deze band. Nu is het mijn taak om alle fans van oerdegelijke blackmetal Thokkian Vortex aan te raden. Spaar je de zogenaamde zwart-wit hoezen van vroeger of heb je iets met de bands die in deze tekst werden aangehaald? Luister dan zeker eens naar Thy Throne Is Mine. Het wordt ongetwijfeld een enorme traktatie. De muziek steekt uitstekend ineen en is enorm gevarieerd naar de normen van blackmetal. Ik heb er alleszins hard van genoten en zal Thokkian Vortex vanaf heden tot het einde toe blijven volgen.

Thy Throne Is Mine kende een release op 28 februari via Non Serviam Records.