Demons & Wizards – III

Het verhaal achter Demons & Wizards zal wel bij iedereen gekend zijn. In 2020 brengt de samenwerking tussen Hansi Kürsch (Blind Guardian) en Jon Schaffer (Iced Earth) eindelijk hun langverwachte derde album uit. Voor de drums trokken de heren Brent Smedley (Iced Earth) aan en om de basgitaar vast te houden keek men naar Ruben Drake die in het verleden andere projecten van Schaffer mocht bijstaan. Elk jaar komen er enkele high-profile releases uit en III is daar in 2020 ongetwijfeld één van. Het is fijn dat men vijftien jaar na het tweede album met nieuw werk op de proppen komt.

III start onmiddellijk met het volgens mij beste nummer van de plaat, nl: Diabolic. Dit nummer is een vervolg op Heaven Denies van het debuutalbum. Alles aan Diabolic stelt de grootsheid van dit project ten toon: een magistrale riff uit de hand van Schaffer, een Kürsch met zijn karakteristieke stem in absolute topvorm, een epische opbouw en een slimme toonwijziging naar het einde toe. Het is genieten van elke seconde, toch is het misschien niet zo slim om het album te openen met het beste nummer, gezien het feit dat de climax onmiddellijk gepasseerd is. Hierdoor klinkt het volgende nummer Invincible wat inspiratieloos. Het lied had beter ergens vanachter op de schijf gestaan of zelfs eventueel als bonus op de digitale editie…

Gelukkig is het volgende nummer Wolves In Winter weer een pak interessanter. Het kent een energetische opbouw en is gewoonweg veel beter dan zijn voorganger. Het schitterende refrein neemt je direct mee naar een wereld vol weerwolven en magie. Met Final Warning horen we enkele invloeden van Blind Guardian terugkomen. Timeless Spirit daarentegen start akoestisch en laat de rauwe kracht van de twee grote heren horen. Even laat men de metal terug in het nummer sluipen om vervolgens weer terug te vallen naar het akoestische. Geniaal!

Dark Side Of Her Majesty is opnieuw wat harder en kent een epische opbouw met koorzangen en iets hardere uithalen van Kürsch. Hoewel beide heren tezamen reeds een dertigtal albums hebben geschreven en uitgebracht, zijn ze na al die tijd niet vies van het experiment. Hierdoor is Midas Disease echter wel de vreemde eend in de bijt geworden. Volgens de promo is het Schaffers eerbetoon aan AC/DC en Malcolm Young, volgens mij is het eerder een muzikaal eerbetoon aan W.A.S.P. geworden. Zowel de riffs als de opbouw van het nummer ruiken naar W.A.S.P. Kürsch en de tekst (Hey, are you coming for Jesus?) doen ontzettend hard aan Blackie Lawless denken. Naar mijn mening is dit experiment niet helemaal geslaagd.

New Dawn is een standaard lied met een stevig refrein. Ook het daaropvolgende Universal Truth weet relatief weinig potten te breken. Niet dat deze nummers slecht zijn, ze zijn gewoon niet zo memorabel als enkele andere nummers op dit album. Tegen het einde van III krijgen we Split, het is instrumentaal het hardste nummer van het album geworden, maar daarmee niet het beste. Split is te saai om de aandacht volledig bij zich te kunnen houden. Afsluiten doen de heren met het magistrale Children Of Cain. Dit meer dan tien minuten durende nummer is de epische afsluiter die een werk van Demons & Wizards verdient. Het rustige nummer wordt door Schaffer beschreven als ‘Epic Rock’ en ik moet hem hierin gelijk geven.

III is een degelijk album geworden. Enthousiastelingen zullen “eindejaarslijstmateriaal” en “diamantenstatus” aan dit album willen toeschrijven. Hiertoe ben ik eerlijk gezegd niet geneigd, omdat er toch enkele minder memorabele nummers terug te vinden zijn. Niettegenstaande dit laatste feit staan er ook enkele schitterende kleppers op deze plaat die enkel door prachtige samenwerkingen zoals Demons & Wizards kunnen bestaan.

III kende een release op 21 februari via Century Media Records.

Afbeelding