Samenvatting

Recensie door voorzitter op 11/11/2019
  • Uitgebracht door Eigen Beheer
  • Metalfans score80

Deze EP is het eerste deel van het full album dat in 2020 verschijnt en afgaand op de tracks die we nu al krijgen, wordt dat vast opnieuw een knaller. Leuke lyrics, enthousiaste hardrock, wat wil je nog meer?!

Pluspunten

  • Verfrissend wat je met een 'oud' genre als hardrock nog allemaal kan doen

Minpunten

  • De productie en mix mochten nog net iets 'vetter'

Female-fronted hardrock, klinkt dat hetzelfde als met een man achter de microfoon? Tuurlijk wel. Alleen blijven dan de clichés over mannen en vrouwen achterwege in de lyrics. Dat is – een beetje kort door de bocht – het verhaal van The Dirty Denims.

Er is nog wel meer dat deze Nederlandse hardrockers onderscheidt van de talloze andere hardrockbands. Ze brengen wat ze zelf ‘happy’ hardrock noemen. Dus geen geklaag en gezeik en elke track wordt een leuk feestje. Dat ligt niet altijd voor de hand, maar deze band komt er makkelijk mee weg.

Op hun nieuwe EP Ready Steady Go! bouwen ze voort op het goed ontvangen album Back With A Bang uit 2017: snedige en catchy hardrock met muzikale knipogen naar AC/DC, Suzy Quatro en Joan Jett. Niet vernieuwend, zelfs eerder met een retro-vibe, maar heel degelijk en met veel enthousiasme gebracht.

Behalve de man/vrouw-clichés krijg je wel alle andere typische hardrock-elementen in de lyrics: alcohol, de liefde voor snelheid en feestjes die moeten gebouwd worden. Maar het gaat breder dan dat bij deze Dirty Denims. Too Much Information gaat over het ongewild moeten meeluisteren naar veel te persoonlijke gsm-gesprekken als je het openbaar vervoer neemt. Het furieuze Turn Off The Radio is dan weer een sneer naar radiozenders die geen rock meer draaien. Thunder From Down Under is geen onderbroekenhumor, maar een ode aan de hardrockbands uit Australië (AC/DC en Rose Tattoo).

Knap is ook de kater-versie van Last Call For Alcohol (de track staat dus twee keer op deze EP), met enkel een akoestische gitaar, een percussie-eitje en de stemmen van de twee dames in de band. Hiermee ontwijken ze meteen mooi de valkuil van de vaak veel te melige ballads waar hardrockbands zich vaak aan bezondigen. Het is niet dat we The Dirty Denims op hetzelfde voetstuk willen zetten, maar dat stukje in deze track waarin gefloten wordt, dan moet je wel denken aan Patience van Guns N’ Roses. Ze kennen duidelijk hun klassiekers.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?