Life Of Agony - The Sound Of Scars

In juli 2011 besloot Keith Caputo, de zanger van Life Of Agony, om van geslacht te veranderen en als vrouw verder te gaan. Dat was iets waar ze bij de internationale pers en media niet zomaar overheen konden, maar het werd zeker niet breed uitgesmeerd als een sensatiegegeven, maar eerder als een faits divers behandeld. Wij als metalfans hebben het graag over de kwaliteit van de muziek, de lyrische thema's, de cover art of de merchandising van bands, het privé-leven van de artiesten is voor de gemiddelde metalfan zeker niet van primair belang. Dat wil jammer genoeg nog niet zeggen dat de nu 45-jarige Mina Caputo, zoals ze nu door het leven gaat, nooit geconfronteerd wordt met schunnige opmerkingen vanuit het publiek. Tijdens de editie van Alcatraz in 2017 zette ze nog een al te onbeschofte toeschouwer gepast op zijn plaats.

Life Of Agony werd in 1989 in New York opgericht en deelde met hun debuutplaat River Runs Red een mokerslag uit in de internationale metal scene. Het is een conceptalbum dat handelt over een ontredderd gezin, alcoholisme en zelfmoord. De muziek van  Life Of Agony is mettertijd geëvolueerd van hardcore-getinte metal naar meer sludge en stoner rock, gebaseerd op catchy riffs en met de enigszins getormenteerde zang van Mina Caputo in de hoofdrol. Samen met gitarist Joey Z vormt Mina sinds de oprichting de kern van de band. The Sound Of Scars is nog maar de zesde plaat van de groep. Opmerkelijk is dat dit nieuwe schijfje op tekstueel gebied de draad oppikt van de lyrics uit River Runs Red, en dus ook een conceptalbum is. Zoals steeds is de zang van Mina Caputo de dominante factor in de songs, maar ook de basgitaar van Alan Robert is prominent in de mix aanwezig. Ook nieuwkomer Veronica Bellino verdient een dikke pluim want haar drumwerk draagt in sterke mate bij aan het groovy karakter van de songs. Aan de andere kant is het toch een beetje jammer dat Joey Z zijn gitaarsolo's niet meer zoveel ruimte geeft als ten tijde van hun eerste platen, wat toch een beetje vreemd is aangezien hij samen met producer Sylvia Massy verantwoordelijk was voor de productie. De muziek op The Sound Of Scars bestaat grotendeels uit goed in het gehoor liggende catchy tracks zoals Scars (de openingstrack), Empty Hole en My Way Out. Eliminate leunt nog het meest aan bij de hardcore-periode van de band, terwijl Once Below dan weer erg aanstekelijk klinkt. Weight Of The World is één van de beste nummers en heeft een ietwat Guns N' Roses achtig refrein. Ook het afsluitende I Surrender is erg goed en relatief het rustigste nummer, en dankzij een slepend ritme en wat retro invloeden ook de origineelste song van dit plaatje. Vooral voor liefhebbers van stevige rock met stoner en grunge invloeden is dit nieuwe werkje zeker een aanrader.