Samenvatting
Recensie door voorzitter op 01/11/2019- Uitgebracht door Art Gates Records
- Metalfans score75
Noctem levert op The Black Consecration een blackmetal-kopstoot van jewelste. Ze krijgen geen onderscheiding voor originaliteit, wel voor inzet en virtuositeit. Een band die je zeker moet checken als ze nog eens naar ons land komen.
Pluspunten
- Ook in blackmetal zijn er nog bands die weten te verrassen
- Uitstekende productie
- Geen enkele misser of vuller op dit album
Minpunten
- Op een paar tracks klinkt Noctem nog net iets te braaf en volgen ze te schools het blackmetalrecept
Noctem is één van de hardst werkende en meest internationaal denkende blackmetalbands van Spanje. Nu denk je misschien dat blackmetal niets voorstelt in Spanje, maar dan heb je het mis. Er zijn daar best veel bands in alle subgenres van black en je moet al stevig in je schoenen staan om er op te vallen en het lang vol te houden.
Noctem is dankzij het aanhoudende touren een vaste gast in het Belgische clubcircuit. Ze speelden dit jaar nog in Bree en Antwerpen en daarvoor ook al in onder andere Leffinge, Fontaine-l’Evèque en Charleroi. Maar verwacht ze niet meteen op Graspop of Alcatraz. Vaak als support (Taake, Hate, Enthroned, Keep Of Kalessin, Samael, …), maar net zo goed komen ze als headliner naar onze clubs. Dan zullen ze wel iets te bieden hebben, toch?
Noctem bracht reeds albums uit via Relapse Records en Metal Blade, terwijl het nieuwe album uitkomt bij het ‘kleine’ Spaanse label Art Gates Records. Maar dat is geen stap terug in de ambitie want dit label heeft zelf plannen om meer op Europees mee te gaan spelen. Het tekenen van de Belgische band Elusion is daar een treffend voorbeeld van.
Op hun nieuwe, alweer vijfde album The Black Consecration keert Noctem terug naar de oorsprong van de blackmetal. Verschroeiende blastbeats, afwisselend screams en grunts en knappe gitaarmelodieën die je bij de keel grijpen. Het klinkt lekker rauw en oldschool, als een ode aan de Noorse black van de begindagen. Het is moeilijk om met die aanpak nog bijster origineel te klinken, maar Noctem doet toch een verdienstelijke poging. Vocalist Beleth trekt in zowat elke track het laken volledig naar zich toe en dat is niet geheel onterecht. De band speelt technisch gezien op een hoog niveau en aan een adembenemend tempo, maar de saus die het hele gerecht echt af maakt, komt toch van Beleth. De opbouw van de tracks is heel klassiek, met net genoeg rustige passages om te benadrukken hoe hard het wel gaat in de andere stukken.
Het is niet eenvoudig om er één of twee nummers uit te pikken die beter zijn dan de rest, net omdat het niveau zo hoog ligt. Als ik er toch één zou moeten noemen, dan wel Let That Is Dead Sleep Forever.