Rings Of Saturn – Gidim

De gitaarshredders uit de Bay Area van Californië komen twee jaar na de uitgave van Ultu Ulla (een naam die ik steevast fout heb en elke keer opnieuw moet opzoeken) met hun vijfde plaat op de proppen. Het tweede album dat niet via Unique Leader maar via het grote Nuclear Blast wordt uitgebracht. Het zegt uiteraard iets over het parcours dat Rings Of Saturn heeft afgelegd en de fanschare die men heeft opgebouwd. Rings kreeg snel aandacht van de technische deathmetal- en deathcorefans dankzij het virtuoze gitaarspel dat Lucas Mann & co etaleerden. Enkele punten van kritiek werden over Ultu Ulla geuit, omdat het gitaarspel op deze plaat iets te veel naar melodieuze death neigde.

Goed nieuws voor de fans van het eerste uur: Gidim klinkt weer erg technisch en erg deathcore, dit laatste dankzij de vocale prestaties van Ian Bearer en vele breakdowns. Bearer klinkt een pak steviger en energieker dan voorheen. Hij wisselt veelvuldig tussen diepe en hoge grunts en heeft de ideale stem om de muziek van Rings te ondersteunen. Op de derde song Hypodermis Glitch wordt hij bijgestaan door gastzanger Dan Watson (tegenwoordig Enterprise Earth, voorheen Infant Annihilator); het is dan ook de geest van beide genoemde bands die huist in dit nummer. Deze technische deathcore is uiteraard niet voor iedereen weggelegd, maar fans van het genre en gitaarspelers kunnen wél genieten van het goedgevulde notenbuffet dat Rings Of Saturn klaar heeft.

Een bassist moet je bij deze Amerikanen niet gaan zoeken. Lucas Mann heeft aan zulke bandleden geen nood dankzij zijn – hou u vast – gitaar met negen snaren. Tweede gitarist Joel Omans (die niet op Ultu Ulla te horen was) is wederom van de partij en doet het met één snaar minder, maar daarom niet minder indrukwekkend. Om aan het verkoopspraatje van Rings Of Saturn te komen: de techniciteit, snelheid en virtuositeit waarmee de twee voorgenoemde gitaristen hun instrumenten bespelen is enorm groot. Indien u nieuwsgierig bent naar dit gitaarspektakel, dan raad ik u graag de guitar playthrough van Pustules aan. Aan solo’s is er op Gidim geen gebrek, gezien de nummers niet zijn opgebouwd uit herhalende riffs maar… solo’s!

Gidim is voor Rings back to the roots. De noten flitsen je vanaf het eerste moment rond de oren, onderbroken door zware breakdowns en de gutturale grunts en hoge krijsen van Bearer. Als aanraders van dit album zou ik bijvoorbeeld Pustules, The Husk en Mental Prolapse willen opsommen. Het is de authenticiteit van de muziek die ervoor zal zorgen dat het metalpubliek ook voor dit album opgesplitst zal worden in de liefhebbers en de haters. Voor mensen die minder feeling hebben met deze muziek zullen alle nummers in elkaar vloeien en zal alles steeds hetzelfde klinken. Liefhebbers van experimentele, technisch hoogstaande deathcore kunnen hun verzameling aanspekken en de haters hebben wederom een reden om Rings Of Saturn te haten.

Gidim kende een release op 25 oktober via Nuclear Blast Records.