Samenvatting

Recensie door voorzitter op 13/10/2019
  • Uitgebracht door Massacre Records
  • Metalfans score83

Dit album zal voor Cathubodua de deuren openbreken naar gans Europa.

Pluspunten

  • Heel heldere productie
  • Het beste van epic, symphonic, prog en folkmetal
  • Knappe, gevarieerde composities met veel vaart

Minpunten

  • Nauwelijks minpunten

De aanhouder wint. Na de lof voor de EP Opus 1: Dawn in 2016 bleef het heel lang stil rond Cathubodua. Maar kijk, ze staan er nog steeds en sterker dan ooit. Continuum is een beest van een album dat vast in heel wat eindejaarslijstjes zal opduiken. Zeker in aantal bands en releases is België nooit een broeihaard geweest van epic metal, maar met dit album zet Cathubodua ons meteen voorgoed met een rode stip op de kaart.

Met epic metal doen we de band te kort als aanduiding. Je kan net zo goed zeggen dat het folk-, power, prog- of symfonische metal is. Ook de termen barok, bombastisch en romantisch zullen vaak opduiken bij de besprekingen per track, maar bombastisch dan niet als een teken van overdaad maar als een rijkdom.

Op Continuum staan vier instrumentale stukken (intro, outro en twee interludia), waarin je duidelijk de hand herkent van violiste Katrien Van den Hurk. Als Raven Invicta maakt ze wel vaker dergelijke instrumentale verhalen. Zelden hoor je een ‘tussen-track’ die zo hard is uitgewerkt als hier en het is dan ook maar terecht dat ze als afzonderlijke songs worden vermeld op het album. Een tweede grote troef van Cathubodua is zangeres Sara Vanderheyden. Niet alleen stemtechnisch maakt ze op dit album een grote sprong vooruit ten opzichte van de EP uit 2016, de passie die ze in de lyrics legt is buitengewoon. De twee dames maken hier het verschil en het is jammer dat Katrien de band intussen verliet.

Van bij Abyss zet Cathubodua de vaart er flink in en krijg je een prachtige track die zowel episch als onverbloemd romantisch klinkt. De lyrics zijn hier wat moeilijker te volgen zonder tekstvel, maar met die prachtige stem is het op zich al genieten geblazen. Een kniesoor zal misschien stellen dat er te weinig gitaren en te weinig agressie in Abyss zitten, maar dat wordt goedgemaakt op de volgende nummers. Op single Hero Of Ages zit alles juist: meer gitaren en makkelijk te volgen lyrics. Het is meeslepend en heeft een gezonde dosis drama. Je hebt weinig inlevingsvermogen nodig om helemaal mee te zijn. Hydra is nog meer uptempo en hier hoor je Sara die de hoogste regionen van haar stembereik verkent. In Hydra is er veel aandacht voor de synths, met toch nog voldoende agressie. Op The Fire speelt Sabrina Gelin van Ithilien mee met haar draailier, waardoor deze track wat meer naar de folkmetal opschuift en ergens tussen Eluveite en Therion uitkomt. Die folkelementen hoor je terug in de rustige stukken van het gejaagde, snelle My Way To Glory. Het snelle drumwerk komt in bijna elke track terug en doet wat denken aan dat van het laatste album van Flotsam & Jetsam. A Treacherous Maze klinkt een beetje Oosters en leert ons zo dat een viool niet altijd voor een klassieke folk-toets zorgt. Nightfall is een kleine gothic opera en je zou denken dat dit een mooi eindpunt vormt voor het album. Er komen echter eerst nog twee iets mindere songs langs. Bij A Tale Of Redemption is mijn eerste gedachte dat hier nog meer en misschien wel een betere song inzat. Op Deified gebeurt zoveel tegelijk dat je als luisteraar het noorden kwijtraakt. Afsluiter Apotheosis is goed voor zowat tien minuten en is zo de kers op de taart, met wat je een samenvatting van de beste elementen van het hele album zou kunnen noemen.

De productie van Yarne Heylen en Bert Vervoort (beiden van Carnation) is bijzonder helder en gestructureerd zodat je elk instrument nog goed kan herkennen. Dat zal best een uitdaging zijn geweest want het geluid van Cathubodua is heel gelaagd. Het artwork van Jelle Van Loo (van Innervate en ook als gastzanger even te horen) is van een niveau dat we in België niet altijd te zien krijgen.

 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?