Elvenking - Reader Of The Ruins-Divination

Italianen en bombast, het is iets dat altijd al goed samen gaat. Dat was al zo ten tijde van de grote opera componisten zoals Verdi en Puccini, en het is heden ten dage terug te vinden in de top van de Italiaanse metal scène, waar bands zoals Rhadsody of Fire, Turilli/Lione Rhapsody en Fleshgod Apocalypse de plak zwaaien. Ook Elvenking, afkomstig uit het noordoosten van Italië, behoort stilaan tot die top. De groep, die in 1997 werd opgericht, is eigenlijk zowat constant op zoek naar een eigen stijl en houdt er wel van om hier en daar wat te experimenteren, al zijn de folk- en powermetal elementen steeds nadrukkelijk aanwezig. Sinds het verschijnen van hun debuut Heathenreel zijn het gitarist Ayden en zanger Davide Moras (beter bekend als Damnagoras) die de koers van de groep bepalen. Verder is de band ook nog niet aan al teveel bezettingswissels onderhevig geweest. De lyrics zijn zoals te verwachten gebaseerd op fantasy thema's, al gaat de groep hierbij nog wel een stapje verder dan de meeste van hun collega's. Zo is Divination het eerste luik van een compleet zelf verzonnen fantasy verhaal met de titel Reader of the Ruins. Voor fans die zich graag verdiepen in dat soort thema's heeft zo'n album natuurlijk nog een extra dimensie. We hebben dus een vrij stabiele band met interessante teksten die de zin voor enige verandering niet schuwt. So far, so good, maar hoe is het met de muziek gesteld? Als je aandachtig naar de muziek van Elvenking luistert hoor je heel wat ideeën die voor het merendeel wel tot coherente songs verwerkt zijn. Dat het nu en dan eens op compositorisch vlak wat minder is, is helemaal niet zo erg, het is maar weinig bands gegeven om van al hun nummers meesterwerkjes te maken. Het gitaarwerk is bij wijlen geniaal en explosief, het vioolwerk is essentieel en de zang van Damnagoras voldoet zeker en vast, al zou een echte topzanger het niveau van de groep nog een heel eind kunnen optillen.

Na de obligate instrumentale intro Perthro wordt er afgetrapt met Heathen Divine, een sterk nummer met wisselende ritmes en een meezingbaar refrein. Meteen valt de uitstekende productie op, wat niet zo verwonderlijk is want achter de knoppen zat niemand minder dan de Zweedse duivel-doet-al Dan Swano. De volgende drie tracks, waaronder Silverseal (waarvoor een fraaie video werd ingeblikt) zijn zonder meer zeer acceptabele liedjes. Het middeleeuws aandoende Eternal Eleanor is erg mooi van opbouw en zorgt samen met het korte Diamonds in the Night voor een relatief rustmoment. Vervolgens komen we aan de twee hoogtepunten van het album. Under the Sign of a Black Star is een erg gevarieerde track, zoals in vele Elvenking-songs gebeurt er van alles: korte stukjes vrouwenkoor, violen en talrijke tempowisselingen passeren de revue en zorgen ervoor dat je je niet verveelt. De beste track op het schijfje blijkt Malefica Doctrine dat van start gaat met een onvervalste thrash-riff. Het gitaarwerk is explosief en naast de cleane zang werden er ook nog wat grunts aan toegevoegd. Op het volgende Sic Semper Tyrannis raast de storm nog even verder. Iets minder geslaagd vind ik Warden of the Bane, dat op compositorisch vlak een beetje de mist ingaat, en de ruim 10 minuten durende afsluiter Reader of the Ruins- Book I, dat als epische song niet volledig de verwachtingen weet in te lossen. Samengevat heeft Elvenking wederom een degelijk plaatje afgeleverd met ruim voldoende variatie, een echte topproductie, en één echte uitschieter.