Samenvatting

Recensie door Wim Guillemyn op 21/08/2019
  • Metalfans score90

Dystopia is vinniger en verrassender dan hun uitstekende voorganger The Calm Hunter. 

Pluspunten

  • Schitterende vocals
  • Hoogstaand songwerk
  • Veel variatie in de songs

Minpunten

  • Echt geen minpunten op aan te merken

Wie van klassieke doom metal zoals Candlemass houdt zal ongetwijfeld de Zweedse band Isole kennen. Met Dystopia zijn die al aan hun zevende langspeler toe. Toch lijkt er na bijna 15 jaar geen sleet op de band te zitten want Dystopia is, om meteen met de deur in huis te vallen, een knaller van een plaat geworden. Het was vijf jaar wachten op de opvolger van het eveneens schitterende The Calm Hunter maar het was het wachten meer dan de moeite waard.

Opener Beyond The Horizon start vrij vinnig met gevat riffwerk. De intro, overgoten met een melodische gitaarlijn, leidt de zang in. Daarmee start een wilde rit: donker, met twist and turns en toch melodisch. De sound klinkt groots. Een schitterende openingstrack. Written in the Sand start iets trager en zwaarder. Het kon zo uit The Calm Hunter komen. In de verzen zijn de vocals relatief laag om dan in het refrein hoog en helder te accelereren. Dat lift de song echt omhoog. The Beholder gaat op dezelfde manier van start maar kent talrijke tempowissels waardoor de song snediger en verrassender klinkt. Hier staat de ritmesectie heel ferm te spelen. Een heerlijke song. You Went Away lijkt mij nog sterker te zijn. De vocals en de emoties die erin gestoken worden zijn van hoog niveau en heel bepalend voor de song. Als climax krijgen we grunts die de schitterende outro, met zijn kerkklokken, gitaarwerk en wringende baswerk, inleiden. Voor mij de strafste track van het album. Forged By Fear klinkt hierna haast gewoontjes maar is zeker niet te min voor dit album. Galenskapens Land is terug een urgente en epische track die in het Zweeds wordt gezongen. Afsluiter Nothingness is van dezelfde kwaliteit en de zang klinkt haast als sermoenen. Na zeven tracks en 48 minuten kunnen we terug op onze positieven komen van deze helse rit.

Dystopia klinkt dystopisch en is vinniger dan The Calm Hunter uit 2014. Daardoor maakt ze nog meer indruk op mij. Songsgewijs is dit album van heel hoog niveau en de vocals zijn gewoonweg schitterend. Dit is zonder twijfel één van de beste albums die ik dit jaar heb gehoord.


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?