Devourment – Obscene Majesty

Devourment van Dallas (Texas) bestaat dit jaar reeds 24 jaar. Ze stond eind jaren negentig mee aan de wieg van de slam deathmetal. Zes jaar na Conceived in Sewage vindt het vijfde album van de Amerikaanse heren mijn geluidsinstallatie: een indrukwekkende nieuwe multifunctionele versterker van Yamaha, die aardig wat eurootjes heeft gekost. Mogelijks kan ik hem naar het stort brengen, want Devourment verslindt letterlijk alles.

Devourment brengt een plompe, ongenuanceerde, beukende pletwals van brutale deathmetal die is geïnspireerd door slam en deathcore. De muziek komt aan als een mokerslag. Een slag die niet alleen je halve gezicht wegvreet en een kale schedel overlaat, maar een slag die je omtovert in een met maden gevuld rottend lijk. Dat de ‘muziek’ die Devourment brengt niet voor iedereen is weggelegd, is een understatement. Slechts het kleinste percentage metalfans zal Obscene Majesty (de volle 48 minuten lang) volledig uitzitten. Dit omdat er niet het miniemste greintje nuance in de muziek werd gestoken. De drums roffelen non-stop als een oorlogsmachine, soms wat trager, maar meestal op mitraillettesnelheid. De snaarinstrumenten plakken het geheel als een dikke, papperige brij bijeen en kennen her en der een versnelling of een akkoordenwisseling die de tot moes geslagen aandacht weet aan te wakkeren als de zucht van een ALS-patiënt.

Op deze plaat is Ruben Rosas weer als zanger te horen ter vervanging van Mike Majewski. Niet dat je het gehoord zou hebben, moest je het niet weten. Devourment heeft er een kunst van gemaakt om de vocalen zo ver van het natuurlijke te krijgen en er zo weinig herkenning in te brengen, dat het allesbehalve humaan klinkt en eigenlijk ook absoluut niet uitmaakt wat de beste man eigenlijk aan het zingen is. Deze gutturale klanken hebben meer iets weg van de bruine rochel die de verstokte roker na een avondje trappisten probeert op te hoesten.

Persoonlijk kan ik een stevige brok van het aller zwaarste en vuilste metaal verdragen, maar hier krijg ik het noch koud, noch warm van. Ongetwijfeld zijn er hier wel enkele fans voor te vinden en hen zal het waarschijnlijk worst wezen dat Obscene Majesty ongenuanceerd is of van het begin tot het einde exact hetzelfde klinkt. Met één album van Devourment in je collect heb je ze feitelijk allemaal. Wil je graag eens een album aanschaffen met het ruigste en vuilste dat de brutale deathmetal te bieden heeft, dan kan je dit album in huis nemen. Wil je dat niet, blijf dan ver uit de buurt van Devourment.