Samenvatting
Recensie door voorzitter op 24/07/2019- Uitgebracht door Nuclearblast Records
- Metalfans score85
Je kan Memoriam op Requiem For Mankind nergens op ‘foutjes’ betrappen en er zijn geen tracks of delen van tracks waarvoor je de fast forward-knop wil indrukken. Dit is één van de sterkste deathmetalalbums van het jaar. Requiem For Mankind zal ook opgepikt worden door metalheads die death en zeker oldschool-death doorgaans links laten liggen.
Pluspunten
- Heel heldere productie
- Oldschool death met een moderne twist
- Geen enkele misser of vuller op dit album
Minpunten
- De drumpartijen konden wat meer aandacht en liefde verdragen
Memoriam brengt aan een moordend tempo albums uit. Zeker naar deathmetalnormen is één album per jaar uitzonderlijk snel. Als je de productiviteit afzet tegenover de vroegere bands van de Memoriam-leden, Bolt Thrower en Benediction, valt het nog meer op. Toch wordt de spoeling helemaal niet dun op Requiem For Mankind. Daar staan – opnieuw overigens – geen echte vullers op. Wel een paar oldschool death-tracks. Van die dreigende, bijna slepende mid-tempo-anthems met veel tempoversnellingen (zoals op Never The Victim) die een mooi evenwicht bieden voor de bruisende, meer punky songs (Undefeated en vele andere).
Opvallende vaststelling: drummer Andy Whale is terug. Hij gaf er eerder nochtans de brui aan omdat het razende tempo van opnemen, touren, opnieuw opnemen en opnieuw touren te hoog lag. De overige bandleden hebben wel een poging gedaan om een nieuwe drummer te vinden, maar hebben dan toch maar Whale overgehaald om terug te keren. Zijn inbreng in Memoriam is dan ook best wel belangrijk. Hij legt heerlijk diepe grooves in de tracks. Wel is het drummen, net als bij de vorige albums van Memoriam, nogal ruw opgenomen in vergelijking met de met veel zorg opgenomen gitaarstukken. Dat ruwe drumwerk draagt uiteraard bij tot de agressie die deathmetal moet hebben, maar je zou ook het drumwerk nog vetter uit de boxen kunnen laten knallen en meer spelen met kleine verschillen en details.
Single Shell Shock steekt er toch wat bovenuit op dit nieuwe album. Toch zijn er vooral conclusies voor het album als geheel: For The Fallen en The Silent Vigil waren al prima albums, maar tegenover dit Requiem For Mankind blijken die twee toch maar opwarm- en stretch-oefeningen. Dit derde album is muzikaal-technisch, productioneel en inhoudelijk (een veel grotere sense of urgency) next level. De intro’s zitten stuk voor stuk goed in elkaar, nergens wordt een track kunstmatig opgerokken, Willets is bijzonder goed bij stem en zijn lyrics zijn helemaal bij de les, de verhoudingen tussen muziek en vocalen zit beter dan op The Silent Vigil.
Je kan Memoriam op vrijdag 27 september aan het werk zien in de Elpee in Deinze. De supports komen van Exoto en Sepiroth.