Eluveitie - Ategnatos

Bij sommige bands vraag je je af hoe de groepsnaam nu eigenlijk correct wordt uitgesproken. In het geval van Eluveitie zou dat el-vey-ti zijn, maar zelfs daarover bestaat geen eensgezindheid.

Eluveitie bestaat uit maar liefst negen groepsleden. Dit komt voornamelijk doordat ze gebruik maken van traditionele muziekinstrumenten zoals de lierdraaier, doedelzak en keltische harp. Met het vorige album Evocation II: Pantheon maakten ze voor de tweede maal een akoestisch uitstapje, maar met Ategnatos is het weer tijd voor het hardere werk.

Ategnatos is een oud Gallisch woord en betekent wedergeboorte, wat niet zozeer van toepassing is op de muziek. De Zwitsers combineren al van oudsher een basis van thrash metal met dominante Keltische invloeden. Dat is deze keer niet anders, alleen slaagt de groep erin de grenzen telkens weer een beetje te verleggen. Er komt opnieuw een sterke variatie aan bod van snelle thrashy nummers zoals Mine is the Fury en A Cry in the Wilderness en songs waarin het folk element de hoofdrol opeist zoals The Raven Hill en de korte single Ambiramus.

Maar de beste songs zijn Slumber, waarin de grunts van Chrigel Glanzmann en de vrouwelijke zang van Fabienne Erni perfect harmoniëren, en het bijzonder mooie Breathe, met Fabienne in een glansrol. De traditionele folkinstrumenten vullen gitaar, bas en drums naadloos aan zoals in het ruige en snelle Deathwalker. Enig minpuntje is misschien te vinden in die hardste thrashy songs, waar de inspiratie een beetje begint zoek te raken maar verder valt er weinig te klagen.

Degenen die niet zo houden van folk metal raad ik aan hun scepticisme even aan de kant te schuiven en dit schijfje een kans te geven.