Timo Tolkki’s Avalon – Return to Eden

Ex-Stratovarius gitarist Timo Tolkki heeft weer een nieuwe lading gastartiesten ingehuurd voor zijn derde Avalon-album Return to Eden. Op The Land of New Hope werden de hoofdrollen vertolkt door onder meer: Rob Rock, Russell Allen en Elize Ryd. Het tweede album Angels of the Apocalypse werd gedomineerd door Fabio Lione en Floor Jansen. In plaats van een gewone opsomming smeken albums als Return to Eden voor een track-by-track-review, dus laten we er gewoon aan beginnen.

Na de obligatoire instrumentale intro wordt het album door Todd Michael Hall op Promises opengetrapt. Hall is het best gekend voor zijn vocale bijdrage aan de laatste drie albums van Jack Starr's Burning Starr (waar ondertussen reeds iemand anders de microfoon voor zijn rekening neemt, mocht het u interesseren). Hall brengt het openingsnummer tot leven met zijn herkenbare mooie stem. Voeg hierbij een druk solerende Timo Tolkki en je hebt het beste recept om een Avalon-album te starten. Op het titelnummer worden enkele gastvocalisten samengevoegd onder begeleiding van een heerlijke gitaarriff die enkel uit de vingers van Tolkki had kunnen komen. Het is op deze nummers dat Tolkki bewijst nog steeds tot de absolute wereldtop der gitaristen te behoren. Hoewel – en dit mag zeker aangestipt worden – Tolkki niet altijd de aandacht naar zichzelf toetrekt, maar elk van zijn gastartiesten de kans geeft om te schitteren.

Het is op het vierde nummer, Hear My Call, dat ik voor het eerst een persoonlijk hoogtepunt hoor. Een piano opent het lied, kort daarop gevolgd door een typische Tolkki-riff, waarna Anneke van Giersbergen (ex-The Gathering) haar frivole stem ontluikt. Hoewel het een van de rustigere nummers op het album is, blijkt het na enkele luisterbeurten toch een enorm krachtig nummer te zijn. Heerlijk! Tevens een echte aanrader als luistertip. Op Miles Away mag Zak Stevens even schitteren – je weet wel: de man die bij Savatage mag zingen als Jon Oliva er geen zin in heeft. Persoonlijk niet een van mijn favoriete zangers, maar dat zal waarschijnlijk te maken hebben dat ik meer een fan ben van Oliva op de zang bij Savatage. Ook bij Timo Tolkki’s Avalon lijken de Zak Stevens-nummers me het minste aan te spreken.

Op het zevende nummer, Limits, krijgen we de Nederlander Eduard Hovinga (mogelijks gekend van Mother of Sin) voor het eerst te horen. Persoonlijk kende ik de beste man niet, maar hij heeft wel een heerlijke powermetal-stem van het type: beetje beknepen, beetje dramatisch, goede vibrato. Samen met de snellere gitaarstukken en de begeleidende drums vormt dit een lekker powermetal-nummer en mijn persoonlijke tweede hoogtepunt. Hierna mag de lieftallige Anneke van Giersbergen op We Are the Ones weer opdraven. Het nummer kent dankzij zijn uitgekiende orkestraties wat extra bombast en bewijst dat Tolkki het symfonische nog steeds niet schuwt. Godsend start met een ingetogen piano en violen en de stem die door Mariangela Demurtas (Tristania) werd uitgeleend. Demurtas is niet onmiddellijk mijn favoriete zangeres, persoonlijk had ik dan van Giersbergen meer dan twee nummers laten inzingen. Het is een trager nummer waar Tolkki zijn solo’s weer bovenhaalt, maar het doet me weinig.

Met Give Me Hope wordt het laatste kwartdeel van het album aangesneden, er sluipt weer wat meer gitaargeweld in de staart en Hovinga mag zijn kunsten opnieuw tentoonstellen. Wasted Dreams is weer een Zak Stevens-nummer en krijgt van mij steeds de fast forward-knop als beloning. Alsook Guiding Star met Demurtas achter de micro, wat het einde van het album met zich teweegbrengt.

Voor ons als luisteraars staan of vallen albums als Return to Eden met hun gastmuzikanten. Bent u geen fan van de bovengenoemde vocalisten, dan zal het album u niet deren en mag u het compleet vergeten. Bent u wel fan van de vernoemde resem artiesten, dan wordt u echter getrakteerd op een heerlijk album, gecomponeerd door een toch wel indrukwekkende muzikant, nl: Timo Tolkki. De mensen die – net zoals ik – ergens tussen de eerste en de tweede stelling zweven, doen er goed aan om alles eerst eens te beluisteren voordat men tot de aanschaf overgaat. Het is dus een album dat voor iedereen tracks zal hebben die meer of minder gesmaakt kunnen worden.