Samenvatting

Recensie door Srachex op 21/06/2019
  • Uitgebracht door AFM Records
  • Metalfans score67

Afterburner is een plaat die waarschijnlijk enkel gesmaakt zal worden door die-hard liefhebbers van oude heavymetal/thrash en die enkelingen die alle albums sparen met een retro-cover. Dankzij de monotone zang en songs die opgebouwd zijn uit enkele riffs die tot in de treurigheid worden herhaald, wordt afterburner tot een saaie plaat herleid.

Pluspunten

  • Jaren tachtig sfeer

Minpunten

  • Te monotone zang
  • Te weinig variatie in de nummers, waardoor het snel te saai wordt

Kryptos is een band uit de Republiek India, je weet wel: het land dat bekend staat om zijn toonaangevende metal bands… (ostentatief gekuch)... Kryptos brengt een vorm van heavymetal die een beetje door thrash- en speedmetal tinten wordt opgedreven. AFM-Records zag enkele jaren geleden heil in deze mannen en hierdoor kan de band zijn vijfde full-length Afterburner op de wereld loslaten.

Het recept van Kryptos is na enkele luisterbeurten snel duidelijk: wat snelheid in de snaarinstrumenten met eenvoudige, repetitieve riffs, een drummer die de muzikanten in het gelid houdt en zich nergens echt mag laten gaan en vocalen met een stevige thrash-korrel op de stembanden.

Afterburner start met de titeltrack en om eerlijk te zijn: dit is wel een sterk nummer. Een lekkere gitaarriff die zo uit de jaren tachtig had kunnen komen. Er wordt wat snelheid genomen en een goed herkenbaar refrein houdt de song bijeen. Je hoort wat Motörhead-invloeden en misschien wat oude Kreator. Het is een trucje dat Enforcer bijvoorbeeld goed onder de knie heeft. Het tweede nummer Cold Blood is opgebouwd rond een oersaaie gitaarriff die tot in de treurigheid wordt herhaald en het nummer bijna compleet smakeloos maakt. Ook het daaropvolgende Dead Of Night is een saai nummer met amper variatie in de gitaren. De trage solo halverwege het nummer kan het tij helaas niet keren. Red Dawn is iets speelser en weet daarom de aandacht wat beter te grijpen dan de voorgaande nummers, maar een echte uitschieter is het niet geworden. On The Run is van hetzelfde laken een broek. Crimson Queen kent wel een aardige opbouw en lijkt het lichtpuntje op de tweede helft van het album te zijn, want ook Mach Speed Running en Into The Wind - tracks die via hun titel proberen aan te geven dat ze echte snelheidsduivels zijn - zijn te traag en te monotoon.

De muziek, het artwork en het image die de band brengt ademen allemaal een sterke jaren tachtig sfeer uit. In sommige liedjes slaagt men er weldegelijk in om deze sfeer probleemloos neer te zetten, maar helaas wordt het wat saai na verloop van tijd dankzij een gebrek aan variatie in de verschillende composities. Hierdoor zakt het volledige album na enkele luisterbeurten in als een soufflé die te vroeg uit de oven werd gehaald. Het geheel is net té repetitief en getuigt van weinig inspiratie. Er ontbreken enkele echte uitschieters (zoals bijvoorbeeld het titelnummer) om het album naar het volgende niveau te heffen. De vocalen van Nolan Lewis zijn op het eerste zich goed vertolkt, maar na verloop van tijd komen ze monotoon over. De jaren tachtig sfeer weten de heren wel te brengen. Helaas voor hen zijn er tegenwoordig wél reeds talloze bands die buiten deze sfeer ook innemende nummers weten te schrijven.

Afterburner is een plaat die waarschijnlijk enkel gesmaakt zal worden door die-hard liefhebbers van oude heavymetal/thrash en die enkelingen die alle albums sparen met een retro-cover.

Afterburner komt uit op 21 juni via AFM Records.

 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?