Thermate - Redshift City

Na enkele ep’s was de tijd rijp voor de Finnen van Thermate om een debuutplaat te maken. Daarvoor versierden ze een deal met het Italiaanse fuzz en stonerlabel Argonauta Records. De band put vooral inspiratie uit de hardrock en metal van de jaren ‘70 in combinatie met de stonerrock van de jaren 90.

Al vanaf de eerste song, Eyes of Jupiter, valt de zware en logge groove en dito riffs op. De vocals klinken aangenaam. De achtergrondgezangen die in het refrein de stevige zang van Arthure Thure ondersteunen klinken bijna hemels. Ze vervangen gemakkelijk synths of keys als inkleuring van de song. In de bridge/solo krijgen we een versnellingske om dan terug de voorgaande groove te hervatten. Op Godspeed schakelen ze een versnelling hoger. Het gaat er hier sneller aan toe. Het is een lekker rockende track met terug een leuke bridge en solo. Soliloguy klinkt net als zijn tekst donker, moedeloos en desperaat. Kaleidoscope is een atmosferisch en psychedelisch klinkend instrumentale track met een melancholische ziel. Het is tevens met zijn vier minuten de kortste track van het album. De meeste songs klokken rond de zeven minuten af. Er weerklinkt een soort van gejaagdheid en nervositeit doorheen Greener Pastures. Daardoor bezit het nummer een opgewekt gevoel en lichtvoetigheid die je in de andere tracks niet meteen terugvindt. Afsluiter 100 Years duurt bijna tien minuten. Het bezit wat progrock structuren en elementen. 100 Years wordt zorgvuldig opgebouwd en doet in het begin wat denken aan bepaalde songs van een vroege Pink Floyd of Black Sabbath.

Thermate hun debuut is een aardig album geworden. Het is goed opgebouwd, bevat leuke bridges en attractieve gitaarsolo’s. Het artwork van Adam Burke is verbluffend mooi. Ondanks dat er slechts zes liedjes op staan is het toch een volwaardig album geworden. Het wordt wachten totdat deze mannen eens hun landsgrenzen oversteken en wij hen ook eens live aan het werk kunnen zien.