Samenvatting

Recensie door voorzitter op 03/06/2019
  • Metalfans score82

Met In De Kwelm zet Kludde zichzelf niet alleen terug op de kaart, ze leveren meteen ook een beresterk album af dat behoort tot het beste wat ons land in blackmetal al voortgebracht heeft.

Pluspunten

  • Heel heldere productie
  • Veel variatie in ritme en melodie
  • Typisch blackmetal en toch redelijk toegankelijk voor andere metalheads

Minpunten

  • Weinig variatie in de zang, maar dat is altijd al een moeilijk punt in blackmetal

Kludde is terug. Dat is op zich al goed nieuws, maar deze blackmetalband uit Aalst heeft ook nog eens een nieuw album uit. De band bestond eerst van 2001 tot 2009 en werkt sinds 2014 aan een comeback. Van de oorspronkelijke bezetting is enkel gitarist Snoodaert nog aan boord, maar de andere gitarist en de bassist deden ook al mee in het ‘eerste’ leven van Kludde. Enkel drummer Vellekläsjer is er pas sinds 2018 bij. De zoektocht naar een vervanger voor de zanger kwam uit bij gitarist Cerulean die er voortaan ook de grunts bij neemt. Een rol die hem overigens goed afgaat als je bedenkt dat het niet zijn eerste keuze was.

Behalve de typische snelle drumroffels van de blackmetal (op Schabouwelijke Praktijken II – De Commerçant) klinkt op In De Kwelm ook al eens een gejaagd punky (Schabouwelijke Praktijken I – De Rabauwen, Bloedkoesj en Poesjkapelle) of een sloom sludgy ritme (Kasteel van Verdoemenis), waardoor je deze versie van Kludde misschien zou kunnen vergelijken met Kvelertak of Timeworn. Ook de gitaarsolo’s (op Schramoeille en Poesjkapelle) blijven niet altijd in de dwangbuis van de klassieke blackmetal maar verkennen een gebied dat we doorgaans indelen in de heavymetal of – als het atmosferisch en intens wordt – bij Wiegedood. Voorts hoor je vooral soms invloeden van Dissection, Emperor en Satyricon. Op de lange intro, pakweg de eerste vijf minuten, van De Laatste Reis rekken ze bij Kludde hun blackmetal op tot postmetal. Een interessante oefening, maar het breekt ook wel heel sterk met de rest van het album. Dat ze voorbij de helft alsnog het gaspedaal indrukken naar klassieke en atmosferische blackmetal maakt natuurlijk wel wat goed en de gitaarsolo net voor de fade out is eveneens een fantastische set.

De productie van In De Kwelm is helder, zodat je er makkelijk de afzonderlijke elementen kan uithalen, maar als geheel klinkt deze blackmetal soms swampy, zeg maar drassig of moerassig in het Nederlands. En zo komen we uit bij de albumtitel. 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?