Samenvatting
Recensie door voorzitter op 19/05/2019- Metalfans score75
Op Berserker schippert Amon Amarth tussen trouw blijven aan de roots en het toegankelijker maken van hun muziek. De tracks die neigen naar het authentieke geluid van hun doorbraakalbums, scoren het beste. Als ze hun doelpubliek willen opentrekken, missen de Zweden hun doel.
Pluspunten
- Een handvol klassetracks, met alvast één memorabele single
- Uitstekende productie met veel aandacht voor het kunnen volgen van de lyrics
- Knappe, gevarieerde composities
Minpunten
- Als ze buiten de lijntjes van de deathmetal kleuren, verliest Amon Amarth zijn glans
Als je als band al bijna 30 jaar actief bent en je hebt al meer dan 10 albums opgenomen, kan je je fans dan nog verrassen? Of moet dat dan niet meer? Amon Amarth is één van de weinige bands die gestaag is kunnen doorgroeien tot ze vandaag uiteindelijk headliner zijn voor de grootste openluchtfestivals, zoals binnenkort op Graspop. Dat deden ze door steeds weer degelijke albums af te leveren waarbij ze trouw bleven aan hun roots: vikingthema's en deathmetal. Alleen hun vorige album, Jomsviking, was een conceptalbum en dat kon de fans van het eerste uur minder bekoren, hoewel het commercieel een succes werd. Over hun jongste album Berserker hebben de bandleden, toch volgens het promopraatje, een goed gevoel. Geen enkele band zal natuurlijk het tegendeel beweren bij de release, maar dat ze dat benadrukken, geeft je als luisteraar toch al vertrouwen.
Het vertrouwen wordt niet beschaamd. Berserker wordt gevuld met een handvol uitstekende tracks en een reeks heel degelijke nummers. Toch heb je na het beluisteren van het hele album een onvoldaan gevoel. Je weet meteen dat dit geen klassieker wordt als Fate Of Norns, Twilight Of The Thunder God of Surtur Rising. De eerste single, Raven's Flight, mist de power die deze band vroeger had. De tweede, Crack The Sky, kan al beter bekoren, met een meezingbaar refrein en een paar catchy hooks. In de mand met goede tot uitstekende tracks vinden we voort nog Fafner's Gold, Ironside en Mjolner, The Hammer Of Thor. Maar er is ook een mand met vullertjes, met songs waarvan je denkt dat je ze al eens gehoord hebt op eerdere albums van Amon Amarth: herkenbaar, maar misschien iets te herkenbaar om goed te zijn.
Als geheel hoor je op Berserker net iets meer melodie en minder death-agressie. Amon Amarth schuift nog iets verder op richting heavymetal. Het absolute dieptepunt is Into The Dark. Ondanks het donkere thema van de lyrics wordt deze track opgeleukt met piano en strijkers. Op een andere track zingt Johan Hegg ook al met cleane vocalen in plaats van grunts. Dat is gelukkig maar één zin, maar het lijkt toch alsof de band is geplooid voor de druk om hun muziek nog iets toegankelijker te maken.