Venom – Storm The Gates

Venom is een legendarische band. Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig werd Newcastle opgeschrikt door een band die de geschiedenis in zou gaan als een van de vele grondleggers van het black metal genre. De medaille voor de naamgeving ervan krijgen ze. Echter speelden de heren destijds eerder een vuige vorm van NWOBHM. Naar aanleiding van dit vijftiende (!) album heb ik mijn originele, bijna verwoeste vinyl Welcome To Hell en Black Metal nog eens opgelegd. Zelf heb ik de platen niet weten uitkomen, maar ik kan me inbeelden dat in die tijdsgeest de indruk verwoestend moet zijn geweest. Tegenwoordig wordt Newcastle eerder opgeschrikt door Geordies die zichzelf ‘mortal’ drinken en ‘fit birds shaggen’.

Opperheer Cronos heeft tegenwoordig met Venom Inc. en M-pire of Evil een te duchten concurrentie, want laat me met de deur in huis vallen: dit is het niet. Cronos heeft altijd al een chronisch probleem gehad met het schrijven van interessante muziek. Storm The Gates is een plaat die hij letterlijk al dertien keer heeft geschreven. Het lijkt dan ook alsof de drie heren in de opnamestudio soms tegen elkaar gezegd hebben: ‘Niet praten, jongens! Gewoon rammen! Cronos brabbelt wel wat tekst over de muziek heen.’ Graag vermeld ik bij deze ook de verschrikkelijke productie, die ook deze keer door de opperheer himself onder handen werd genomen. Soms is deze productie tenenkrommend slecht. Bijvoorbeeld in het nummer Suffering Dictates hangt er een echo/walm over de vocalen, dat maakt dat het nummer absoluut niet om aan te horen is.

Ook tekstueel wordt de laatste druppel van het reeds leeggetapte vaatje uitgemolken, en soms is dat dan ook gewoon te kinderachtig en niet goed genoeg: “Hey, you motherf*cker, what you’re looking at? Born a f*cking loser, acting like a twat.” Door de zwakke composities, slappe tekst en rommelige productie lijkt het dat Cronos inspiratieloos is geworden. Wanneer het album enkele rondjes heeft gedraaid, wordt het snel een eentonige, matige brij. De gitaarriffs klinken gerecycleerd, de drums zijn hol in de mix gezet en Cronos klinkt weer gewoon matig kwaad. De legendarische status van deze band zal er ongetwijfeld voor zorgen dat dit album de nodige aandacht zal krijgen. Van mij krijgt het dat niet meer. Ik zet liever Venom Inc. nog eens op. Volgend jaar wordt de band 40. Indien het drietal deze mijlpaal wil vieren, zal het met iets anders dan dit album op de proppen moeten komen, anders vrees ik dat ik het aan me zal moeten laten voorbijgaan.