Warrel Dane – Shadow Work

Op 13 december 2017 overleed Warrel Dane, de alom geprezen zanger van Sanctuary en Nevermore. Beide groepen hadden een uniek geluid en een deel van dit ‘unieke’ aspect is afkomstig van Dane’s uitzonderlijke stemgeluid. De beroemde en beruchte stem werd door de jaren heen een echt love it or hate it verhaal. Dane kan bij momenten agressief uit de hoek komen, maar is het meeste geprezen (of verguisd) om de tonnen melancholie die hij dankzij zijn stem in de muziek kan stoppen.

Nevermore’s zwanenzang was het in 2010 uitgebrachte The Obsidian Conspiracy en Sanctuary bracht in 2014 met The Year The Sun Died en in 2017 met de release van ouder werk via Inception nog twee albums uit. Anno 2017 was Warrel Dane in de studio aan een nieuwe soloplaat aan het werken. Zijn vocalen waren nog maar voor de helft opgenomen, toen het noodlot toesloeg en Dane onverwachts overleed. De rest van de band en productieploeg hebben alle bruikbare gegevens samengebracht op Shadow Work. Dit laatste klinkt misschien denigrerend, maar het eindresultaat mag er best wezen. Shadow Work neigt een pak meer naar Nevermore dan naar Sanctuary. Nummers zoals Madame Satan, Disconnection System en het titelnummer Shadow Work zijn bij vlagen agressief, maar zijn tevens ook vol melancholische elementen geladen zonder dat het geheel te bombastisch wordt.

Bijvoorbeeld Madame Satan kon evengoed op het magistrale Dead Heart In A Dead World gestaan hebben. Het nummer heeft een krachtig, melancholisch refrein, een afwisselend cleane en gruntende Dane, sterke gitaarlijnen en solo’s, en op de achtergrond enkele vluchtige vrouwelijke vocalen. Het is op dit eerste nummer dat onmiddellijk opvalt dat de tijd relatief weinig vat heeft gekregen op Dane’s stem. Uiteraard kon hij de hoge falsetto tonen van de Sanctuary-hoogdagen niet meer halen, maar er zat veel meer in zijn stem dan dat.

De rest van de band verdient ook een grote pluim voor hun bijdrage aan dit soloalbum, want Dane had een kleine schare aan topmuzikanten om zich heen weten te verzamelen. Johnny Moraes en Thiago Oliveira bewijzen op Disconnection System dat niet alleen Jeff Loomis met zijn unieke gitaarspel Dane kon bijstaan. De twee gitaristen brengen een karrenvracht aan riffs en solo’s op dit album aan. Zelfs drummer Marcus Dotta onderscheidt zich regelmatig van de groep met geslaagde en sterke partijen.

Ook het titelnummer had met zijn strakke gitaarlijnen evengoed op een Nevermore-klassieker kunnen staan. De sterke gitaar gedreven nummers en Dane’s afwisselend krachtige en melancholische stem zorgen ervoor dat deze plaat waarschijnlijk de laatste knipoog naar Nevermore is geworden. Met grote zekerheid kan ik alle fans van deze magistrale band Shadow Work aanraden. Het is het beste dat we ooit nog zullen krijgen dat ons weemoedig kan doen terugdenken aan de tijd van weleer. Ook het epische slot Mother Is The Word For God verdient een eervolle vermelding. Het nummer start sfeervol met enkele strijkinstrumenten die de muziek begeleiden. Dane zet een laatste keer een sterk refrein in en wat volgt is een episch nummer dat bijna tien minuten opbouwt naar een sterke climax. Of zoals de Komen Eten kandidaten zouden zeggen: TOP!

Als we indachtig zijn (gezien de omstandigheden) hoe dit album tot stand is gekomen, mogen alle mensen die aan dit album gewerkt hebben een ereteken krijgen voor hun prestatie. De 42 minuten materiaal die op dit schijfje werden gevat, vervelen geen enkel moment. Hierdoor is Shadow Work een mooi sluitstuk geworden dat ons enkel kan laten beseffen dat de metalwereld een topartiest heeft verloren. Rest In Peace!