Outer Heaven – Realms of Eternal Decay

Outer Heaven is zo een band die je normaal in de kapel van Unique Leader of Rising Nemesis Records verwacht. Echter zijn de Amerikaanse vrienden ondergebracht bij Relapse Records, een label dat natuurlijk niet vies is van een stevige portie brute, plompe death. Outer Heaven heeft trouwens niets met het videospel Metal Gear Solid te maken, moest dit de reden van je interesse zijn geweest .

Indien het artwork het je nog niet mee zou hebben gegeven, op Realms of Eternal Decay krijg je 34 minuten lang een lading plompe, brutale death metal over je heen. De enige nuance die op de plaat te vinden is komt van de gitaren. Het zijn dan ook Jon Kunz en Zak Carter die enige (weliswaar minimale) herkenbaarheid en structuur aan de songs geven.

De vocalen van Austin Haines hebben alle intonatie, menselijkheid en variatie verloren. Ze kabbelen als een brutale, monotone gletsjer over de muziek heen. Ik vraag me af welke technische snufjes de mensen in de opnamekamer hebben moeten uitvoeren om een stem zover van het humane spectrum te krijgen. Het zijn dan ook deze vocalen die de extreme bruutheid in de muziek stoppen, maar aan de andere kant ook een zekere doodsteek. Na het wauw-effect van het eerste nummer weten ze nergens nog echt potten te breken. Dezelfde monotone toon het hele album lang is niet opportuun voor een verfrissende, innovatieve plaat. Hierdoor klinken het eerste lied, het laatste lied en alles daartussen gelijkaardig, op enkele veranderende gitaarloopjes na. Ook de drums drummen niets memorabel bijeen. Ze zijn slechts als versterking voor de sound aanwezig.

Het zijn dus zoals eerder gezegd de gitaren die voor enige nuance zorgen: soms zijn dit minimale thrashy invloeden (Echoes From Beyond), soms met een speelse inval (Decaying Realms), maar meestal lomp en zwaar (Putrid Dwellings, Pulsating Swarm) of met iets meer snelheid beukend en nog steeds zwaar (Tortured Winds, Vortex Of Thought).

Ik kan steeds genieten van de meest extreme bands uit de scene, maar hierdoor heb ik geleerd dat men zelfs in die uithoeken van de brutale death een beetje innovatie of herkenbaarheid aan het licht kan stellen. Waarschijnlijk zal dit de vijf heren uit Pennsylvania worst wezen. Ik vrees ervoor dat de kleine schakeringen en details live volledige onder de geluidsmuur zullen verdwijnen.

Als je graag bands verzameld die het extreme opzoeken, probeer de single Putrid Dwellings dan eens tot je te nemen.

Realms of Eternal Decay komt uit op vrijdag 12 oktober via Relapse records.