Samenvatting

Recensie door Srachex op 10/09/2018
  • Metalfans score92

Angra heeft een meesterlijke zet gedaan door Fabio Lione in te lijven. De Italiaanse Lione stuwt de muziek van de Brazilianen naar het volgende niveau. Ømni is een zeer aanstekelijk album met verschillende topsongs geworden. Het album is een must have voor alle power metal fans.

Pluspunten

  • Lione is een wereldzanger
  • Sublieme samenwerking met Alissa White-Gluz op Black Widow’s Web
  • Omni laat een band op het toppunt van zijn kunnen horen

Minpunten

  • Geen

De Braziliaanse power metal band Angra heeft sinds 2013 Fabio Lione in de gelederen. Hoewel ik enerzijds altijd vond dat Lione’s stem perfect bij de Rhapsody muziek paste en hierdoor met een verkrampt hart zijn vertrek moest vaststellen, moet ik anderzijds wel toegeven dat de geweldige zanger nu via andere opportuniteiten onze power metal horizonten kan verbreden. Met Ømni zijn we momenteel aan het tweede Angra album met de Italiaanse zanger achter de microfoon aanbeland. Verder is het enige originele bandlid in Angra Rafael Bittencourt. Het is dan ook Bittencourt die praktisch alle muziek en teksten schrijft, tevens valt hij ook regelmatig in als tweede zanger. Deze plaat is reeds in februari uitgekomen, maar helaas een beetje uit de spotlights gebleven. Én dat is zonde, want Ømni is een must have voor alle power metal fans en fans van Lione.

Full-length album nummer negen start met het mooie Light of Transcendence, een aanstekelijke openingstrack waar de symfonische elementen met de gitaren en drums hand in hand gaan. Hierdoor krijgt het nummer – op de typerende Bittencourt solo na – een hoog Blind Guardian gehalte.

Op Travelers of Time zijn de bas en gitaren prominenter aanwezig en horen we in het tweede gedeelte voor het eerst Bittencourt als zanger. Bittencourt is zeker geen slechte zanger, maar hij zal het niveau van Lione nooit weten te halen. Ook in dit tweede nummer zijn de teksten Syfy-gericht.

Op het derde nummer ontluikt er voor het eerst een waar hoogtepunt op het album: Black Widow’s Web. Hier horen we de gastbijdrage van Alissa White-Gluz, tegenwoordig Arch Enemy’s brulboei. In het refrein worden Fabio’s cleane zanglijnen bijgestaan door Alissa’s stevige grunt. Persoonlijk voor mij een kippenvelmomentje, aangezien White-Gluz het nummer enorm veel power meegeeft en het naar het volgende niveau stuwt. Voor mijn part mag Angra mevrouw Arch Enemy nog eens uitnodigen. Er wordt opgebouwd naar een opzwepende climax; een ware traktatie! Daar waar vele nummers geschreven worden naar de gastbijdrage van een grote meneer of mevrouw en soms de eigenheid van de band wat verloren gaat, komt Alissa het nummer ‘slechts’ versterken. Hierdoor is er een zeer catchy nummer ontstaan, want het blijft ontegensprekelijk een echt Angra-nummer en een van de sterkste nummers op Ømni.

Black Widow’s Web wordt opgevolgd door Insania – een typisch power metal nummer met een aanstekelijk refrein versterkt door een koor – en The Bottom of My Soul. Op deze twee tracks trekt Angra het gaspedaal een beetje terug en ontstaat er een klein rustpunt. Op het laatste genoemde lied neemt Bittencourt de zang weer voor zich. Het is een rustig nummer met een heerlijke solo en enkele klassieke, orkestrale arrangementen.

Het tweede hoogtepunt op de nieuwe plaat is War Horns, waarin ik toch een vleugje Rhapsody of Fire inmenging meen te horen. Angra trapt het gaspedaal weer stevig in en Lione jongleert met krachtigere vocalen. War Horns is een van de meest gitaar gedreven tracks op het album en Bittencourt demonstreert met stevige riffs en solo’s dat hij zijn instrument (de gitaar, fyi) uitstekend beheerst.

Op caveman horen we vooral de Braziliaanse roots van de band terug door enkele mannen die in het Portugees zingen en een kenmerkende, begeleidende tribal percussie. Hierna volgt Magic Mirror: een muzikaal wisselvalig nummer, dat soms het bombastische niet schuwt, maar ook iets rustigere passages kent, om daarna weer om te draaien naar enkele stukken met een dreigende ondertoon. Always More is een rustig nummer met akoestische stukken, waar Lione bewijst ook zijn stem op een zachte manier te kunnen inzetten.

Ømni sluit af met het tweedelige titelnummer. Tijdens het eerste deel, Ømni – Silence Inside, trekt Angra nog een laatste keer alles uit de kast: een akoestische begin gaat geleidelijk over naar de gekende, bijna-progressieve riffstructuur. Lione en Bittencourt zingen tezamen het epische slotstuk tot een bevredigend einde. De outro is het instrumentale tweede deel Ømni – Infinite Nothing. Persoonlijk kan dit nummer mijn aandacht niet op de plaat gericht houden, maar gelukkig is dit niet ergerlijk, want het werd wijselijk op het einde van het album geplaatst.

Indien je (als power metal fan) deze plaat nog geen aandacht hebt gegeven: aarzel niet en zoek Black Widow’s WebLight of Transcendence, War Horns en de andere nummers eens op die beschikbaar zijn op youtube. Ik ben er quasi zeker van dat je het lekker zal vinden!

 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?