Samenvatting

Recensie door Srachex op 28/08/2018
  • Uitgebracht door Century Media Records
  • Metalfans score90

Aborted heeft de kunst van het schrijven van extreme muziek goed begrepen. De heren schotelen ons een lekker album voor dat op hetzelfde moment steeds brutaal, soms groovy en altijd vet is, zonder een moment te vervelen. Met recht en reden is Aborted een kwaliteitsmerk voor het genre en dit wordt op hun tiende album TerrorVision wederom bewezen. Uiteraard zullen de liefhebbers van de zachtere regionen in het metalspectrum niet met Aborteds nieuwste telg gediend zijn; het zal Aborted een worst wezen. Fans van het extreme metalspectrum hebben er een pareltje bijgekregen.

Pluspunten

  • Svencho’s vocale capaciteiten
  • Schitterende brutaliteit
  • Meesters in hun vak

Minpunten

  • Géén

Op 21 september brengt Aborted TerrorVision uit. Het is de opvolger van het twee jaar oude Retrogore. Deze laatstgenoemde draai ik nog met een vaste regelmaat, en het liefst in de wagen. Waar ik dan met een duckface lekker “Retrogore, putrid obsession. Retrogore, maniacal possession,” meebrul. Tot grote schrik en ergernis van omaatjes en mensen met jonge kinderen. Zeker in de zomer als ik mijn ellenboog door het open raam kan steken, de andere arm stijf bovenop het stuur, een zonnebril op de neus om mij toch iets meer anonimiteit te gunnen en de volumeknop op maximum (of het maximum dat de luidsprekers aankunnen). Hopelijk is de zomer nog niet voorbij en kan ik vanaf heden de vredige dorpskern van Erps-Kwerps onvredig maken met TerrorVision. Aborted, ik ben er klaar voor!

Aborted is met recht en reden reeds vele jaren geleden ondergebracht in de stal van het grote Century Media Records, want de band staat aan de top van het brutale death metal genre. De heren flirten niet alleen met deathgrind/-core maar ook met melodieuzere death metal, dankzij de gitaarlijnen van Mendel bij de Leij en Ian Jekelis. Het is opperhoofd Sven 'Svencho' de Caluwé die voor de echte Aborted-stempel zorgt. Zijn uiterst kwalitatieve vocalen zijn even veelzijdig als herkenbaar. Vanaf de eerste seconde dat Sven zijn strot opentrekt, herken je de typische Aborted-sound. Sven gebruikt wederom verschillende soorten vocalen die regelmatig afgewisseld worden. Dit brengt meer structuur in de muziek en houdt je aandacht bij het brute geweld. Aborted schrijft geen albums die hun geheimen bij de eerste luisterbeurt prijsgeven. Zelfs de tiende keer denk je: ‘Hé, dat gitaarloopje was me nog niet eerder opgevallen.’

Ook op dit album worden de flauwe grapjes niet geschuwd (Vb: A Whore D’oeuvre Macabre). Waarvoor dank, want ik ben fan van flauwe mopjes! Muzikaal gaan de heren verder waar ze op Retrogore geëindigd zijn. Kwalitatief blijft de muziek in stijgende lijn gaan en een zuivere productie zorgt ervoor dat de brutale geluidsmuur aangenaam blijft om naar te luisteren. De sound is niet helemaal toegemetseld zoals bij sommige genregenoten soms het geval is. Er is regelmatig plaats voor alle muzikanten om hun ding te doen, zonder dat het geheel hierdoor wordt verzwakt. Verwacht je aan snelle, brute passages getopt door Svens diepe grunt, maar ook aan heerlijk geplaatste solo’s, melodische death metal gitaren, en catchy stukken die de auditieve cortex in je temporale hersenkwab aangenaam zullen prikkelen. Er is een reden waarom Aborted aan de top van het genre staat en die reden is het begrijpen van de kunst om extreme muziek te schrijven.

Catchyness is the key in bijvoorbeeld Deep Red: door een heerlijke openingsriff, slepende muziek en het repetitief karakter van de tekst is dit nummer vanaf de eerste luisterbeurt een aandachtszoeker. Of het trage, logge Altro Inferno, dat bijna als een welgekomen rustpunt aanzien kan worden, zodat de trommelvliezen even tot rust kunnen komen voordat de oorlogsmachine weer alle bombast opentrekt in A Whore D’oeuvre Macabre. Op deze laatstgenoemde zullen kenners de gastbijdrage van Sebastian Grihm (Cytotoxin) herkennen.  

Voor het titelnummer (met gastbijdrage van Seth Siro Anton (Septicflesh)) werd er een Scott Rudd lyric video gemaakt ­– bij de frequente youtubers onder jullie zal dit vast wel een belletje doen rinkelen – en voor Squalor Opera werd er voor een “echte”, ouderwetse video gekozen. Dit lied start met een knal en bouwt na tweeënhalve minuut op naar een climax met een echt deathcore einde. Dit nummer vraagt niet om te headbangen, maar grijpt je haardos vast en dwingt je te headbangen. Deze twee tracks geven een mooie samenvatting weer van Aborteds kunnen en kan ik als luistertip aanraden. Ook mijn favoriete extreme metalzanger Julien Truchan (Benighted) is wederom van de partij als gastzanger op de afsluiter The Final Absolution. Het is een waar brulfestijn geworden. Julien en Sven samen in één song = top! We zullen een petitie moet starten om de twee heren in één band te kunnen steken.

Verwacht geen experimenten of andere fratsen; er wordt geen millimeter van de gekende sound afgeweken én dat hoeft ook niet. Aborted levert wat er wordt beloofd: (h)oerdegelijke brutale death metal die mensen met een deathcoresmaak en andere extreme metalfans zal aanspreken. Fans van de laatste albums kunnen met een gerust hart deze schijf in huis halen.

Liefhebbers stippen 3 november maar in hun agenda aan, want dan staan de heren op het podium in Sint-Niklaas op Masters Of Grind.

Mijn laatste woord wil ik aan Pär Olofsson (de albumillustrator) richten: “Cool!”

 

 


Metalfans.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed?