Dragonforce - Reaching into Infinity

Drie jaar na The Power Within zijn de mannen van Dragonforce terug met hun 'meest experimentele' album tot nu toe. We moeten echter heel goed luisteren vooraleer we daar iets van merken. 

De experimentele stukken zijn sporadisch verspreid over het hele album waardoor dit album in het verlengde ligt van de vorige albums. Judgement Day start met een intro die rechtstreeks van Tomorrowland komt voordat de gitaren binnenvallen. The Edge of the World is aanzienlijk trager dan de andere nummers op dit album maar wisselt akoestiek af met elektrisch en gooit er nog wat Death Metal grunts bovenop. Met meer dan tien minuten op de teller is dit ook het langste nummer op het album. Hier houdt Dragonforce het echter voor gezien op vlak van experimenteren. Verder sluiten de nummers meer aan bij wat we gewoon zijn van de groep.

Titelnummer Reaching into Infinity opent het album en dient als inleiding voor Ashes of the Dawn. Dit nummer is een knaller van jewelste: catchy, energiek en bliksemsnel. Astral Empire opent met een drumintro van Gee Anzalone. Hij is erop gebrand om een goede eerste indruk te maken als nieuwe drummer en dat hoor je op het album. Iets verderop in het nummer krijgen we een funky bassolo van Frédéric Leclercq. Dit nummer demonstreert vooral het talent van de ritmesectie binnen de band. Zij worden vaak over het hoofd gezien maar spelen toch een belangrijke rol binnen de groep. Curse of Darkness doet met zijn melodische riff denken aan Iron Maiden en voorziet de luisteraar van een paar bliksemsnelle solo’s voordat Silence begint. Silence is een rasechte power ballad, ideaal om je aansteker in de lucht te houden tijdens het optreden. WAR! grenst bijna aan Thrash Metal met zijn intensiteit en wordt aangevuld met hoog geschreeuw à la King Diamond.

Hopelijk ben je niet lactose intolerant want ook dit album staat bol van de cheesiness. Als je zoekt naar serieuze onderwerpen dan ben je duidelijk aan het verkeerde adres want de mannen van Dragonforce staan bekend voor hun meezingers. Ook op dit album zijn ze aanwezig en er zijn maar twee manieren om erop te reageren. Ofwel zing je luidop mee met devil horns hoog in de lucht, ofwel zit je in een hoekje te klagen. Voor de fans is het antwoord duidelijk!